De gemeente Delft wees in 1984 een stuk strand in de Delftse Hout officieel aan als naaktstrand. In 1986 was dit niet meer officieel maar werd naaktrecreatie hier gedoogd. Het besluit werd ingetrokken in 2013. Rond het strand zijn toen borden neergezet waarop staat: ‘naaktstrand opgeheven’.  Na een periode van waarschuwingen aan naaktrecreanten in dit gebied heeft de politie handhavend opgetreden.

Volgens de aanklager is de Delftse Hout in de loop der jaren veranderd van rustig buitengebied in een soort stadspark. Horeca , watersportverenigingen, campings en speeltuinen trekken een breed publiek. Het voormalige naaktstrand is zichtbaar vanaf fiets- en wandelpaden. Dat maakt het gebied ongeschikt voor naaktrecreatie, aldus de aanklager.

Volgens de wet is naaktrecreatie strafbaar op een plaats in de openbare ruimte die daarvoor niet geschikt is. Of een plaats niet geschikt is voor naaktrecreatie is afhankelijk van de omstandigheden van het geval. Het hof heeft geoordeeld dat in deze gevallen niet kon worden bewezen dat de Delftse Hout ‘evident’ voor naaktrecreatie ongeschikt was. Maar de wet zegt niet dat dit evident moet zijn. Het hof heeft de wet dus te beperkt uitgelegd en moet de zaak opnieuw beoordelen.