Als iemand vindt dat een rechter in zijn zaak niet onafhankelijk of niet onpartijdig is, kan hij tegen die rechter een wrakingsverzoek indienen. De zaak wordt dan stilgelegd. 3 andere rechters kijken vervolgens zo snel mogelijk of het verzoek gegrond is. Pas als zij hebben beslist, kan de behandeling van de zaak weer worden voortgezet. Een wrakingsverzoek heeft daardoor altijd enige vertraging van de zaak tot gevolg. Volgens de Raad en het College is dat niet altijd nodig. In een brief aan de minister doen zij daarom het verzoek om bij voorbaat kansloze wrakingsverzoeken eenvoudiger te kunnen afdoen. Daarmee kan misbruik van procesrecht worden tegengegaan.

Volgens de Raad en het College is meer flexibiliteit in de behandeling van dit soort zaken nodig. Omdat wraking maar in weinig gevallen wordt toegekend, bestaat de indruk dat er soms onvoldoende kennis is over het toepasselijke recht of dat er te lichtvaardig met de mogelijkheid tot het wraken van rechters wordt omgegaan. De wraking zorgt in die gevallen voor onnodige stagnatie en verdaging van de behandeling. Dat is niet alleen funest voor de organisatie van het proces en de doorlooptijden, maar levert vaak ook teleurstelling op bij betrokkenen die belang hebben bij de voortvarende afdoening van een zaak, zoals bijvoorbeeld slachtoffers.

Om dit tegen te gaan pleiten de Raad en het College nu voor een aantal aanpassingen. Zo moet wraking tegen tussenbeslissingen worden uitgesloten en een versnelde procedure mogelijk worden bij kennelijk niet-ontvankelijke en kennelijke ongegronde wrakingsverzoeken. Ook kan vertraging worden voorkomen door de schorsende werking van wraking op te heffen en kan bevorderd worden dat eenmaal aanvaarde verdediging niet kan worden neergelegd zonder toestemming van de Deken van de Orde. Tot slot wordt bepleit dat er een zelfde oplossing moet komen voor alle rechtsgebieden.

Lees hier de volledige brief over de aanpassing van de wrakingsregeling (pdf, 518,2 KB)