Tussen de verzekeraar en het bergingsbedrijf loopt een civiele procedure bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden. Deze procedure gaat over de samenwerkingsovereenkomst tussen beiden en over de vraag of de commissienota’s wel of niet in de afrekening tussen het bergingsbedrijf en de verzekeraar moeten worden betrokken.

In deze strafzaak komt de rechtbank tot het oordeel dat er geen wettig en overtuigend bewijs is dat het bergingsbedrijf, de bestuurder en zijn echtgenote opzettelijk facturen bestemd voor de afrekening met de verzekeraar hebben vervalst. Dat de verzekeraar - die aangifte van valsheid in geschrift deed  - het met de facturen en de werkwijze van het bergingsbedrijf niet eens was, maakt nog niet dat de facturen vals zijn. Het bergingsbedrijf, de bestuurder en zijn echtgenote waren er bij het opstellen van de facturen van overtuigd dat zij handelden in overeenstemming met de samenwerkingsovereenkomst. Van opzet op strafbaar handelen, namelijk het plegen van valsheid in geschrift en het gebruiken van een dergelijk vals geschrift, is volgens de rechtbank dan ook geen sprake.

De rechtbank weegt in haar beslissing mee dat de administratie van het bergingsbedrijf sluitend en inzichtelijk is, dat er geen gelden zijn weggesluisd of verhuld en dat uit diverse verklaringen van getuigen blijkt dat de handelwijze van het bergingsbedrijf, de bestuurder en zijn echtgenote binnen de bergingsbranche gangbaar was. De rechtbank plaatst vraagtekens bij de verklaring van 2 getuigen van de verzekeraar dat zij van deze handelwijze binnen de branche niet op de hoogte waren.