Als wrakingsverzoeken worden toegewezen (dat gebeurt in minder dan 5 procent van de zaken) is dat zelden omdat de rechter echt partijdig is. 'Het gaat vrijwel altijd om de schijn van vooringenomenheid, die is gewekt door een verspreking of een onhandig optreden van een rechter. Van bijna ieder wrakingsverzoek dat ik voor me krijg, denk ik: dit had mij ook kunnen overkomen. We kunnen er altijd van leren. Wat ging eraan vooraf, hoe escaleerde dat, kan je dit voorkomen?' 

Landelijk is het aantal wrakingsverzoeken in 10 jaar verdubbeld. In 2019 waren het er 693. ‘Sommige mensen zien rechters als lid van de zwarte jurkenmaffia, die niet te vertrouwen is’, zegt Blankevoort. ‘Veel wrakingsverzoeken komen uit die hoek. Of van mensen die het niet eens zijn met een beslissing van de rechter. Daarvoor is wraking niet bedoeld, daar is het hoger beroep voor.’

Moeite met oordelen over collega's heeft hij niet. 'Een rechter zou een wraking niet persoonlijk moeten opvatten. Het enige dat telt, is het belang van integere rechtspraak. Een eerlijk proces is belangrijk voor de rechtzoekende, de gewraakte rechter en de samenleving. De wrakingskamer kan helpen het vertrouwen in de rechtspraak te versterken. Dat maakt dit werk zo mooi.'