Niet alle zaken lenen zich voor het snel- of supersnelrecht. Het moet in ieder geval gaan om ‘bewijstechnisch’ eenvoudige zaken, bijvoorbeeld waarbij een verdachte op heterdaad is betrapt of het strafbare feit bekent. 

Alleen eenvoudige zaken, waarbij geen verder onderzoek nodig lijkt, kunnen op een supersnelrechtzitting behandeld worden. Hoe sneller je een zaak voor de rechter brengt, hoe korter de politie de tijd heeft om te onderzoeken wat er precies is gebeurd. Daarom zijn alleen zaken die bewijstechnisch relatief eenvoudig zijn geschikt voor supersnelrecht. Zaken die niet geschikt zijn kunnen voor de reguliere rechter worden gebracht. Een zaak wordt alleen behandeld in het supersnelrecht als de verdediging akkoord is. 

Het blijkt al uit de naam, maar het grootste verschil is de tijdsduur van de procedure. In het (super)snelrecht wordt meer vaart gemaakt met de procedure, terwijl een reguliere strafzaak langer kan duren. De reden dat het sneller gaat, is omdat zaken in het (super)snelrecht eenvoudiger zijn. Bij snelrecht staat een verdachte binnen zeventien dagen voor de rechter, bij supersnelrecht binnen drie tot zes dagen.

Nee. De meeste rechtbanken in de Randstad houden het hele jaar door supersnelrechtzittingen. Ook zaken rondom bijvoorbeeld winkeldiefstal worden op deze manier behandeld. Snelrecht is, zolang de zaken er geschikt voor zijn, een effectief middel om zaken snel af te handelen.