De verdachte heeft het dodelijke slachtoffer in zijn eigen slaapkamer, onverhoeds en op zeer brute wijze, van het leven beroofd door hem vele malen met een mes te steken. De huisgenoot die probeerde hem te redden, heeft dit bijna zelf met de dood moeten bekopen. Hij heeft uiteindelijk moeten vluchten waarbij hij zijn vriend in nood heeft moeten achterlaten. Die is kort daarop in zijn bed aangetroffen door de politie en is dan al door de messteken om het leven gekomen. 

Aan de hand van het dossier kan het hof niet méér vaststellen dan dat de verdachte enkele minuten na het thuiskomen van het dodelijk getroffen slachtoffer boven op hem zat in zijn slaapkamer. Onduidelijk is gebleven waarom de verdachte dit heeft gedaan en wanneer hij besloten heeft het slachtoffer (dodelijk) te gaan steken. Omdat niet kan worden uitgesloten dat de verdachte in een opwelling het slachtoffer heeft gedood, is de verdachte vrijgesproken van moord en veroordeeld voor doodslag. 

Omdat het hof vanwege de stoornis van de verdachte komt tot sterk verminderde toerekeningsvatbaarheid is naast de oplegging van de tbs-maatregel een (beperkte) vorm van vergelding in verband met de ernst van de feiten mogelijk en naar het oordeel van het hof hier ook passend. Het hof legt een gevangenisstraf van 5 jaren op. Bij die duur speelt mee dat tbs met dwangverpleging doorgaans ook al langdurige vrijheidsbeneming met zich brengt.

Tot slot moet de verdachte aan het slachtoffer en de nabestaanden een schadevergoeding betalen.