In december 2019 is de Wet verbod op kolen bij elektriciteitsproductie in werking getreden. Het doel van deze wet is het reduceren van CO2-emissies om verdere klimaatverandering tegen te gaan. De wet heeft gevolgen voor elektriciteitscentrales. De MPP3-centrale en de Eemshavencentrale mogen vanaf 1 januari 2030 geen kolen meer stoken. Voor de oudere Amercentrale is het kolenverbod ingegaan op 1 januari 2025

Uniper is eigenaar van de MPP3-centrale. RWE is eigenaar van de Eemshavencentrale en de Amercentrale. Uniper en RWE zijn er niet op tegen dat de Staat in het belang van het klimaat een kolenverbod instelt. Zij vinden wel dat de Staat dat niet mocht doen zonder schadevergoeding te betalen wegens de negatieve gevolgen die het kolenverbod voor hen heeft. Volgens Uniper en RWE handelt de Staat in strijd met (onder meer) artikel 1 van het Eerste Protocol bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden. Dat artikel beschermt het recht op eigendom.

Het geschil draait om de vraag of er een redelijk evenwicht is tussen (a) het algemeen belang dat wordt gediend met het kolenverbod en (b) de bescherming van het eigendomsrecht van Uniper en RWE. Volgens het Haagse hof is dat het geval. Van belang is onder meer dat Uniper en RWE op het moment dat zij in 2009 hun investeringsbeslissingen namen, konden voorzien dat de overheid tijdens de levensduur van de centrales maatregelen zou kunnen nemen om de CO2-uitstoot door het gebruik van kolen drastisch terug te brengen. Het hof wijst de eisen van Uniper en RWE daarom af, net zoals de rechtbank had gedaan.