De verdachte heeft op 18 januari 2022 in Rotterdam zijn toenmalige partner met meerdere messteken om het leven gebracht. Zijn destijds 3-jarige dochter en 13-jarige stiefzoon waren hierbij aanwezig.

Anders dan het Openbaar Ministerie en de verdediging van de verdachte, is het hof van oordeel dat het geen doodslag betrof, maar moord. Het slachtoffer had in de periode voorafgaand aan de gebeurtenissen tegen de verdachte gezegd dat zij de relatie met hem wilde beëindigen. De verdachte heeft haar toen meerdere keren gezegd dat hij haar zou doodmaken wanneer zij de relatie daadwerkelijk zou beëindigen. Het hof is van oordeel dat de verdachte op 18 januari 2022 niet heeft gehandeld in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling. Hij heeft gehandeld in lijn met zijn eerder genomen besluit om het slachtoffer van het leven te beroven wanneer zij de relatie met hem zou beëindigen.
Ook de rechtbank was van oordeel dat er sprake was van moord in plaats van doodslag. In beginsel kwam het hof tot eenzelfde strafoplegging als de rechtbank. Vanwege de forse overschrijding in hoger beroep van de redelijke termijn waarbinnen een strafzaak moet worden behandeld, krijgt de verdachte een strafvermindering van 6 maanden.

Het hof ziet het handelen van de verdachte als femicide. Vanwege een combinatie van jaloezie, achterdocht, agressie en bezits- en controledrang is de vrouw slachtoffer geworden. Het doden van een vrouw omdat zij haar eigen pad kiest, vormt een serieus maatschappelijk probleem dat zorgt voor grote gevoelens van onveiligheid in de samenleving. Het hof is van oordeel dat het feit van zodanige aard en ernst is dat alleen een langdurige vrijheidsbenemende straf aan de orde kan zijn, ter vergelding van het door de verdachte veroorzaakte onherstelbare leed. Daarnaast dient een forse straf als signaal dat femicide wordt aangepakt.