De slachtoffers, telkens personen op hoge leeftijd, werden telefonisch benaderd door een vrouwelijke stem die zei een medewerker van de politie te zijn. Aan de slachtoffers werd verteld dat in de straat was ingebroken, dat een lijst was gevonden waarin het adres van het slachtoffer stond vermeld en dat de politie uit voorzorg waardevolle spullen in bewaring wilde nemen. De beller vroeg aan de slachtoffers welke waardevolle spullen, zoals goud en contant geld, ze in huis hadden. De beller zei vervolgens dat iemand van de politie langs zou komen om het hang- en sluitwerk te controleren, waardevolle spullen veilig te stellen, kopieën te laten maken dan wel te fotograferen voor de verzekering. Aan de deur verscheen een persoon die zich voordeed als een politieagent met de naam en het dienstnummer dat telefonisch aan het slachtoffer was doorgegeven. Deze persoon droeg in enkele gevallen een kledingstuk met daarop het embleem van de politie. De namen die door de daders werden gebruikt blijken van personen te zijn die daadwerkelijk bij de politie als wijkagent in de omgeving werken. De waardevolle goederen werden door de nepagent meegenomen.  

De man had een sturende rol in het geheel. Hij zocht adressen van slachtoffers op en stuurde die - samen met namen en dienstnummers van de nepagenten - door in Snapchatgroepsgesprekken. Deze essentiële informatie werd zo aan de zogenoemde 'halers' gegeven. Hij regelde ook de halers en chauffeurs en stuurde ze aan. Daarnaast liet hij aan de vrouw weten in welke omgeving ze naar slachtoffers moest zoeken. De man belde zelf met slachtoffers en hij is degene die naar de juwelier ging om sieraden in te ruilen. Ook verdeelde hij de buit. De vrouw belde ook met slachtoffers en maakte aantekeningen van de sieraden die genoemd werden door de slachtoffers. 

De rechtbank oordeelt dat de man en de vrouw samen een criminele organisatie vormden, die als oogmerk had het oplichten en bestelen van ouderen. De man had hierin een leidende rol. 

Het duo ging heel geraffineerd te werk. Ze maakten op slinkse en schaamteloze wijze misbruik van het vertrouwen dat zij van de slachtoffers wisten te winnen. Dit soort oplichtingen en diefstallen zijn een ernstige vorm van criminaliteit die - naast financiële schade - ook voor gevoelens van angst en onveiligheid zorgt en het vertrouwen in de medemens en het vertrouwen in de politie beschadigen. De rechtbank vindt het kwalijk dat bewust oudere mensen tot slachtoffer zijn gemaakt vanwege hun grotere kwetsbaarheid en afhankelijkheid.

Vanwege de ernst van delicten ziet de rechtbank geen aanleiding om aan de man een andere straf op te leggen dan een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. De man wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van 36 maanden, met aftrek van de tijd in voorarrest doorgebracht.

Vanwege de persoonlijke belangen Legt de rechtbank aan de vrouw een celstraf op van 240 dagen waarvan 193 dagen voorwaardelijk. Aan dit voorwaardelijk deel worden bijzondere voorwaarden verbonden. Daarnaast moet de vrouw een taakstraf van 150 uren uitvoeren.

Tot slot moet de man de slachtoffers schadevergoedingen betalen. Het gaat hier om een bedrag van in totaal 97.065 euro.