De man stelt dat hij geen vooropgezet plan had om zijn vrouw om het leven te brengen. Hij zou pas kort voor tijd in een opwelling de beslissing hebben genomen om zijn vrouw te doden. De rechtbank oordeelt echter dat er wel sprake is van voorbedachte raad. Daarbij heeft de rechtbank zich vooral gebaseerd op de verklaring die de man op de zitting heeft afgelegd. Daarin gaf hij onder meer aan dat hij de avond tevoren om 22.00 uur naar bed is gegaan, vervolgens weinig sliep en vanaf toen nadacht over de vraag of hij zijn vrouw al dan niet om het leven zou brengen. Volgens de rechtbank heeft de man zich in ieder geval vanaf dat tijdstip beraden over zijn daad.

Bij het bepalen van de straf weegt de rechtbank onder meer mee dat de man het vertrouwen dat juist zijn vrouw in hem als echtgenoot mocht stellen op de meest ernstige manier heeft geschaad. Hij projecteerde zijn eigen problemen op zijn vrouw, evenals zijn wens om samen uit het leven te stappen. Verder weegt de rechtbank mee dat de vrouw moeder was van 8 kinderen en oma van 11 kleinkinderen. Voor hen betekent de dood een buitengewoon pijnlijk en onomkeerbaar verlies van een dierbare. De moord en de wijze waarop deze is gepleegd, hebben diep ingegrepen in het leven van haar kinderen, kleinkinderen en andere familieleden, zoals onder meer blijkt uit de schriftelijke slachtofferverklaringen van de dochters en een broer van de vrouw.