De rechtbank ziet in de verklaringen van de kinderen voldoende bewijs dat zij door hun ouders (zwaar) zijn mishandeld. Daaruit blijkt dat ze vaak werden geslagen. Onder andere met een kleerhanger.

Uit de slachtofferverklaringen kwam naar voren dat de mishandelde kinderen in (doods) angst hebben geleefd. 

De rechtbank rekent het de verdachten zwaar aan dat geweld in hun ogen een normaal onderdeel van de opvoeding uitmaakt. Bovendien hebben de mishandelingen plaatsgevonden in de eigen woning. Een plek waar een kind veilig zou moeten zijn.

Door hun handelen hebben de verdachten de lichamelijk en psychische integriteit van hun kinderen ernstig geschonden. Het is algemeen bekend dat een gewelddadige gezinssituatie op korte en lange termijn schadelijk kan zijn voor de geestelijke ontwikkeling van een kind en kan leiden tot psychische schade. 

De verdachten erkennen dat dat er wel eens een tik is gegeven maar ontkennen dat er sprake is geweest van stelselmatige mishandelingen. Volgens de verdachten zijn dit leugens en onderdeel van een complot tegen hen.

Daar gaat de rechtbank niet in mee. De verklaringen van de mishandelde kinderen zijn gedetailleerd en bevestigen elkaar.