In het verhoor bij de politie heeft de verdachte verklaard dat hij niet discrimineerde maar het woord van God predikte. Hij verwijst daarbij naar 1 Korinthe 6 vers 9 tot en met 11 en stelt dat hij slechts de Bijbel citeerde.

Tijdens het doen van de uitlatingen had hij echter geen Bijbel bij zich, en hij heeft ook niet aangegeven dat hij de Bijbel dan wel in het bijzonder één of meerdere van de verzen uit 1 Korinthe 6 citeerde. De verdachte sprak ook niet in een kerkdienst of bij een andere (godsdienstige) bijeenkomst, waarin over de uitleg van Bijbelteksten over dit thema van gedachten gewisseld zou kunnen worden.

Met wat hij gezegd heeft stelt de verdachte groepen mensen op basis van hun seksuele voorkeur(en) in een kwaad daglicht. De stelling dat zij niet goed opgevoed zijn door hun ouders en daarom homoseksueel zijn geworden is beledigend omdat elk wetenschappelijk onderzoek ontbreekt waaruit dat zou moeten blijken. 

Vrijheid van godsdienst en vrijheid van meningsuiting is een groot goed maar kent ook grenzen. De verdachte heeft die grenzen overschreden en zich onnodig grievend uitgelaten. Dat zijn uitlatingen  zeer kwetsend zijn voor homoseksuelen blijkt ook uit de getuigenverklaring en de aangifte die tegen hem is gedaan.

Het onnodig kwetsen van anderen vanwege ras, godsdienst of seksuele geaardheid – kortom het wezen van een persoon – past ook niet in een samenleving waarin iedereen – ongeacht ras, geaardheid, godsdienst of geloofsovertuiging – veilig moet kunnen voelen en zichzelf moet kunnen zijn. Dat laatste is nog steeds niet overal zo in ons land en gedrag als dat van verdachte kan dat verergeren.

De op te leggen straf moet de verdachte duidelijk maken dat de samenleving zijn uitlatingen veroordeelt. Daarnaast dient deze straf in het algemeen en ook voor verdachte persoonlijk een preventief effect te hebben omdat hij in het verleden kennelijk al veelvuldig met dit gedrag is opgemerkt, maar daarmee doorgaat en desgevraagd ook in dit geval heeft laten weten niet van plan te zijn om ermee op te houden.

De rechtbank heeft aan de verdachte een gevangenisstraf opgelegd. Minder ingrijpende straffen, zoals een taakstraf of een geldboete, waren niet passend omdat de verdachte geen feitelijke verblijfplaats in Nederland heeft en hij weinig te besteden heeft.

De rechtbank heeft er daarnaast niet voor gekozen om de straf (deels) voorwaardelijk op te leggen, omdat de verdachte al heeft aangegeven niet met dit gedragen te zullen stoppen.