De verdachte en de vrouw hebben na enkele dates in augustus 2024 een afspraak bij een van hen thuis. Ze betasten elkaar met wederzijds goedvinden. De verdachte vraagt aan de vrouw of ze het goed vindt om samen naar de slaapkamer te gaan. De vrouw verklaart later dat ze zegt dat ze dat goed vindt, maar dat ze ook vraagt of hij condooms bij zich heeft. Daar zou de man bevestigend op reageren.

Een kenmerk van een zedenzaak als deze is dat er bij de seksuele handelingen vaak maar twee personen aanwezig zijn: de persoon die aangifte doet en de verdachte. De rechtbank ziet geen reden om te twijfelen aan de betrouwbaarheid van de verklaring van de vrouw. Ze verklaart consistent en gedetailleerd en haar verklaring wordt ondersteund door andere onderdelen in het dossier. Na het samenzijn met de verdachte belt de vrouw een vriendin en moet huilen. De vriendin gaat naar de vrouw toe en treft haar emotioneel en een soort van verdoofd aan. De verklaring van de vrouw strookt verder met de berichten die ze de verdachte later stuurt. ‘Je hebt gelogen toen ik je vroeg of je condooms bij je had. Want je weet als je nee had gezegd, we niet verder intiem zouden zijn. (…) Dit is niet oke. Ik kan niet geloven dat dit gebeurde en voor ik het wist was je klaar.’

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan verkrachting door tegen de wil van de vrouw zonder condoom bij haar binnen te dringen. Het is algemeen bekend dat een feit als dit nog lange tijd en mogelijk de rest van haar leven gevolgen kan hebben voor het slachtoffer. Dat blijkt ook uit de krachtige slachtofferverklaring die namens de vrouw is voorgelezen tijdens de zitting. De verdachte heeft zich alleen maar laten leiden door zijn eigen behoeften. Hij heeft zich niet gehouden aan de grenzen van de vrouw. Zij stond open voor geslachtsgemeenschap, maar niet op de wijze waarop de verdachte dit nu heeft gedaan.