De mevrouw tikt de 4 cijfers van haar ING-code in en Brian houdt de pinpas onder zijn ‘pinapparaatje’. De techniek staat voor niets. Brian geeft de pas daarop netjes terug. De mevrouw heeft haar pakketje en Brian zijn euro voor de bezorging. Nou ja, de mevrouw heeft haar pakketje niet en Brian zijn euro niet. Hij heeft wèl haar pincode en bankpas. De pas die hij de mevrouw heeft teruggegeven, is van een mijnheer uit Eindhoven die een dag eerder op dezelfde manier is opgelicht.

Het grote pinfestijn in Rotterdam kan beginnen. Maar Brian heeft er geen rekening mee gehouden dat overal in de stad videocamera’s hangen. Als de mevrouw alarm heeft geslagen, is de politie er daarom snel achter wie de auto van de pinners heeft gehuurd: Brian, de Rotterdamse postbezorger. Ze pakken hem op en hij verdwijnt 15 dagen in de cel. Ruim een half jaar later verschijnt hij voor de politierechter in zaal 13 van het Rotterdamse gerechtsgebouw.

‘Het was de bedoeling dat ik de pinpas van die mevrouw zou meenemen, maar van het pinnen wist ik niks’, zegt Brian tegen politierechter Kroon. ‘Kunt u vertellen hoe het dan wel is gegaan?’, vraagt de rechter. Brian: ‘Ik werd benaderd door 2 jongens die ik kende, en toen heb ik ja gezegd. Die jongens vertelden mij waar ik naartoe moest. Zij gaven mij een envelop voor die mevrouw. De andere pinpas kreeg ik ook van die jongens. Daarna deden ze dingen met de pinpas die ik niet van tevoren wist.’ De rechter: ‘Wat dacht u dan dat er met de pinpas zou gebeuren?’ Brian: ‘Het klinkt misschien heel raar, maar ik wist het niet. Ik had niet het plan om geld te pinnen met die pas.’ Na het stelen van de pinpas en de code maakt Brian zich uit de voeten. ‘Ik ben weggegaan, met de metro, alleen.’ ‘Er zijn beelden, hè?’, zegt de rechter. ‘De huurauto is gezien op plekken waar is gepind. De politie ziet dat 2 jongens met een tas van de Footlocker naar de door u gehuurde auto bij de Lijnbaan lopen. De politie zegt dat u 1 van die jongens bent.’ ‘Dat ben ik niet’, reageert Brian.

Brian is amper 1 maand uit de gevangenis als hij de 91-jarige mevrouw in Rotterdam oplicht. Hij heeft 10 maanden vastgezeten voor een straatroof; 5 maanden staan nog ‘op de lat’ als voorwaardelijke straf. Politierechter Kroon: ‘U was net vrij en dan doet u dit. Dat is echt ongelofelijk laag.’ Dat vindt Brian zelf ook. ‘Ik vind het ook verschrikkelijk dat je een oma zoiets aandoet. Na mijn vorige detentie heb ik wel 10 keer gesolliciteerd. Ik werd elke keer afgewezen. Toen werd het een beetje moeilijk voor mij, want ik heb veel schulden.’ Maar hij is veranderd. ‘Ik wil niet meer te maken hebben met negatieve dingen. Dat is niet makkelijk, want ik kom uit Rotterdam-Zuid. Ik doe nu een opleiding voor taxichauffeur.’

Brian wordt begeleid door het centrum voor behandeling van jongvolwassenen Homerun, en dat gaat volgens hem én volgens Homerun goed. De reclassering ziet ook vooruitgang en adviseert een werkstraf. Brian zou zeker niet weer de gevangenis in moeten. Wel zou hij zich moeten melden bij de reclassering en moeten meewerken aan begeleiding door Homerun. ‘Dat vind ik goed’, zegt Brian. Officier van justitie Van Balen kan zich wel vinden in het advies van de reclassering. Dat Brian de 91-jarige mevrouw heeft opgelicht en een heler is en heeft ingebroken op de ING-netwerk, staat volgens haar vast. ‘Ik vind het ontzettend akelig dat het om een hoogbejaarde vrouw gaat. Positief is wel dat de verdachte heeft bekend, meewerkt aan toezicht en zegt spijt te hebben.’

De officier vindt een werkstraf van 120 uur, waarvan 40 uur voorwaardelijk, passend. Brian zou zich ook moeten melden bij de reclassering en moeten meewerken aan begeleiding door Homerun. Hij hoeft van de officier niet 5 maanden de cel in. ‘De reclassering is bang dat mijnheer in herhaling valt als hij weer de gevangenis in moet, en dat willen we niet. De verdachte maakt kleine stappen en komt de afspraken na.’ De proeftijd zou wel met 1 jaar moeten worden verlengd. De ING wil bijna 2.000 euro terugzien, maar de officier van justitie vindt die claim onvoldoende onderbouwd.

Brian heeft met een klassieke babbeltruc en een gestolen bankpasje een bejaarde mevrouw in Rotterdam opgelicht. Dat is kwalijk, maar waar is het bewijs dat hij met het pasje van de mevrouw geld heeft gepind? ‘Uit het dossier blijkt niet dat hij het oogmerk had om te pinnen en hij heeft dat ook niet gedaan’, zegt zijn raadsvrouw Ihataren. ‘Hij ziet in dat het echt heel laag is om een oude vrouw op te lichten. Het was wel het laatste wat je direct na je detentie moet doen. We kunnen er van alles van vinden, maar we hebben het hier wel over een relatief jonge en kwetsbare verdachte. Hij komt vrij en belandt weer in zijn oude vriendenkring. Als je daar de persoonlijkheid niet voor hebt, is het moeilijk om daar weerstand aan te bieden, zeker als alles tegenzit’, aldus de raadsvrouw.

Advocaat Ihataren is blij dat de officier van justitie Brian niet achter slot en grendel wil zetten. ‘Met een celstraf duw je mijn cliënt niet de goede kant op.’ Brian begrijpt overigens best dat hij een straf verdient, aldus de raadsvrouw. ‘Maar een taakstraf van 120 uur past niet bij oplichting en heling.’ Dat vindt de politierechter wel, niet alleen omdat Brian de bejaarde mevrouw heeft opgelicht en een bankpas heeft geheeld, maar ook omdat hij had kunnen weten dat zou worden gepind met de gestolen pas. Net als de officier en de advocaat vindt rechter Kroon dat Brian niet de gevangenis in moet. ‘Er zijn misschien rechters die zeggen: “Ga die 5 maanden maar uitzitten.” Want hoe haal je het in je hoofd om in je proeftijd zoiets laags uit te halen? Maar ik vind dat een celstraf te veel negatieve gevolgen zou hebben voor u en voor de samenleving. Ik verleng uw proeftijd wel met 1 jaar.’ Ook de politierechter vindt dat ING zijn claim onvoldoende heeft onderbouwd.

* Dit is niet zijn echte naam.

Lees hier meer 'Op de Rol'-verhalen.