Bewezen is dat ze een pleegmeisje dat aan hun zorg was toevertrouwd langere tijd van haar vrijheid hebben beroofd en ook dat zij haar hebben geslagen.

Toen het meisje in het ziekenhuis werd opgenomen was er sprake van meerdere botbreuken en hersenletsel. Ook was ze erg vermagerd. Het meisje kan niet meer zonder hulp functioneren.

Ook andere pleegkinderen in het gezin zijn door het stel mishandeld en vernederd.

De rechtbank verwijt de pleegouders ook dat zij geen alarm hebben geslagen toen duidelijk was dat de toestand verslechterde en zij het meisje steeds zwaardere straffen gaven en zij in haar kamer aan de ketting of in een kooi werd gezet en gehouden.

In de strafzaak kon niet worden beoordeeld of de pleegouders al het letsel waarmee het meisje  is opgenomen hebben toegebracht.

Uit een inspectierapport blijkt dat betrokken instanties geen gevolg hebben gegeven aan signalen dat het niet goed ging in het pleeggezin. 

Over het functioneren van de instanties gaat deze strafzaak niet. Wel over het handelen van de pleegouders. Dat hun hulpvraag voor moeilijk hanteerbaar gedrag van het meisje niet werd opgepakt, betekent niet dat ze geen eigen verantwoordelijkheid hebben.

De rechtbank is van oordeel dat ze met die verantwoordelijkheid op de slechtst denkbare manier zijn omgegaan. Gedragsdeskundigen hebben beperkingen bij beide verdachten vastgesteld. Door hun beperkingen kunnen hun daden verminderd aan de verdachten worden toegerekend. 

De rechtbank legt geen tbs op aan de pleegouders. Tbs zou namelijk bedoeld zijn om te voorkomen dat het in de toekomst nog een keer misgaat met pleegkinderen in hun gezin. Omdat het niet waarschijnlijk is dat de man en vrouw ooit nog pleegkinderen krijgen, is aan de voorwaarden van tbs niet voldaan.

Wel komen ze in het kader van de opgelegde 38z maatregel na hun straf onder toezicht te staan en bestaat de mogelijkheid dat ze dan toch nog een behandeling moeten ondergaan.

Uit het dossier blijkt dat het meisje zeer ernstig letsel heeft opgelopen. De rechtbank vindt het schokkend hoe de ouders met hun eigen verantwoordelijkheid voor het meisje zijn omgesprongen. Het meisje had in het pleeggezin een veilige thuissituatie moeten hebben.  Het tegendeel bleek waar. Ook andere pleegkinderen zijn mishandeld en vernederd.

De pleegvader ging het meisje steeds harder straffen wat volledig uit de hand is gelopen. De pleegmoeder zei onder de invloed van haar man te hebben gehandeld. De rechtbank verwijt haar dat ze niet heeft ingegrepen, en ook omdat zij het er wel mee eens bleek te zijn en actieve bijdragen heeft gehad, is er sprake van medeplegen. Beide pleegouders krijgen daarom een celstraf van 8 jaar opgelegd.

Ook moeten de pleegouders tonnen  aan schadevergoedingen betalen aan de mishandelde kinderen.