De minister van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur had boetes opgelegd aan pluimveehouders omdat bij het vangen van de kuikens op de pluimveebedrijven, dus vóór het transport, meer dan 2% van de kuikens letsel had opgelopen. Toezichthoudend dierenartsen van de NVWA controleren op dit zogenoemd vangletsel in het slachthuis en doen dit volgens de methode die de NVWA daarvoor heeft ontwikkeld. Deze methode houdt onder meer in dat die dierenartsen bloedingen van drie centimeter en groter met een donkerrode tot paarse kleur bij de geplukte karkassen van de kuikens aan de slachtlijn tellen. 

De minister had betoogd dat deze methode voldoet als bewijs voor vangletsel en als grondslag voor een boete. De pluimveehouders hadden aangevoerd dat dit niet het geval is, omdat de bloedingen die worden geteld ook tijdens het transport naar het slachthuis of op het slachthuis kunnen zijn ontstaan.

Het CBb heeft nu beslist dat de minister onvoldoende heeft onderbouwd dat de bloedingen die de toezichthoudend dierenartsen tellen, door het vangen zijn veroorzaakt. De methode van de NVWA is namelijk gebaseerd op aannames over de kleur en grootte van bloedingen en is niet wetenschappelijk gevalideerd. De waarnemingen van de toezichthoudend dierartsen laten daarom ruimte voor twijfel of sprake is van vangletsel of dat de bloedingen tijdens transport of op het slachthuis zijn ontstaan. De pluimveehouders krijgen daarin gelijk. Daarbij komt dat pluimveehouders geen reële mogelijkheid hebben om zich te verdedigen tegenover vermeend vangletsel vanwege de manier waarop de toezichthoudend dierenartsen hun waarnemingen doen en rapporteren. Het CBb heeft daarom de boetes herroepen, waarmee ze van tafel zijn.

Deze uitspraak is definitief, het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) is de eindrechter in deze zaak. De volledige uitspraak is via onderstaande link te raadplegen. Bij verschil tussen dit persbericht en de volledige uitspraak is laatstgenoemde beslissend.