Het 36-jarige slachtoffer liep op 4 februari 2016 op de J.H. van Heekweg in Amsterdam-Noord, op weg naar school om haar zoon op te halen. Daar is zij door een man van achteren aangevallen. De man stak met een groot (keuken)mes in op haar borst en bleef steken tot dat zij op de grond zakte. De dader is weggerend, terwijl hij het bebloede mes nog in de hand had. Het slachtoffer is aan haar verwondingen overleden.

De verdachte ontkent de dader te zijn geweest, maar het hof volgt hem daarin niet. Hij was ten tijde van de steekpartij in de buurt en voldeed aan het signalement dat getuigen van de dader hebben opgegeven. Bovendien reed hij direct na het fatale incident vol gas weg in een auto. Op het stuur van die auto is bloed van het slachtoffer aangetroffen. Verder heeft de verdachte zich in het uur na het incident van zijn jas ontdaan en een groot gat in zijn broek geknipt. De verdachte heeft hier geen goede reden voor gegeven. Het hof vindt het daarom waarschijnlijk dat hij op die manier probeerde sporen buiten beeld te houden die duidelijk zouden maken dat hij de dader was. Daarbij komt nog dat de verdachte zijn zus in een telefoongesprek om vergeving heeft gevraagd.

De verdachte wilde de verbroken relatie met het slachtoffer hervatten, maar zij vroeg hem haar de tijd te gunnen. Hij dreigde herhaaldelijk haar ‘dood te maken’ als zij niet binnen een termijn van een maand (en later binnen enkele dagen) bij hem terug zou komen. Volgens het hof ging het niet om loze kreten. De verdachte had op dat moment al de beslissing genomen het slachtoffer te doden als zij niet naar zijn pijpen zou dansen. Het hof vindt daarom dat de verdachte met voorbedachte raad heeft gehandeld.

Met deze moord heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan één van de ernstigste misdrijven die de wet kent. Bovendien heeft hij de nabestaanden van het slachtoffer buitengewoon veel leed aangedaan en hun leven volledig op de kop gezet. Sterk in het nadeel van de verdachte heeft het hof meegewogen dat hij zich niet van zijn daad liet weerhouden door de wetenschap dat zijn eigen kinderen (waarvan de jongste nog maar 4 jaar was) zonder moeder zullen moeten opgroeien. Dat getuigt van een ongekende hardheid en gewetenloosheid. Het hof vindt daarom de straf die de rechtbank ook al oplegde gerechtvaardigd.