Op 8 juni 1992 werd in de Noordervaldeursloot in Zaandam het half ontklede en levenloze lichaam van de 19-jarige Milica van Doorn aangetroffen. Zij was door steekletsel in de hals om het leven gekomen. In het lichaam van Milica werd sperma aangetroffen. Jarenlang onderzoek leverde geen verdachte op, totdat in 2017 naar aanleiding van een grootschalig verwantschapsonderzoek DNA uit het sperma kon worden gematcht met het DNA van de verdachte.

Het gerechtshof acht bewezen dat de verdachte Milica heeft verkracht en vervolgens om het leven heeft gebracht om een straf voor de verkrachting te ontlopen. De verdachte verklaarde bij de rechtbank en in hoger beroep dat zijn sperma kan zijn aangetroffen, omdat hij kort voor haar dood een geheime seksuele relatie met Milica had. Het gerechtshof gelooft de verdachte niet, onder meer omdat hij bij zijn eerste verhoor bij de politie anders verklaarde, namelijk dat hij op een nacht in de buurt van de plaats van het delict een vrouw was tegengekomen, was doorgefietst en weer naar de vrouw was teruggereden. In combinatie met verklaringen van getuigen, leidt het gerechtshof hieruit af dat de verdachte rond de plaats van het delict is geweest op het moment dat Milica daar ook was.

Milica heeft slechts 19 jaar mogen worden. Zij is verkracht en op een brute wijze om het leven gebracht. De laatste minuten van haar leven moeten vreselijk zijn geweest. De daden van de verdachte hebben ook een enorme impact op de familie en vrienden van Milica gehad. Hun levens zijn nooit meer hetzelfde geweest. Het gerechtshof vindt dan ook dat alleen de in 1992 maximale tijdelijke gevangenisstraf van 20 jaar op zijn plaats is. Omdat de verdachte in de tussentijd is veroordeeld voor een ander feit en de procedure in hoger beroep te lang heeft geduurd, valt de straf 5 maanden korter uit.

Voor meer informatie: zie deze pagina over de strafzaak.