De Hoge Raad heeft in een prejudiciële beslissing van 29 november 2024 geoordeeld dat indexatie- en opslagbedingen gesplitst kunnen worden, en dat een opslagbeding van maximaal 3% boven op een CPI-indexatiebeding in principe niet oneerlijk is. Volgens de Hoge Raad kan dit nodig zijn om de kostenstijgingen die boven de inflatie uitgaan te compenseren en de huurprijs in de pas te laten lopen met de waardeontwikkeling van de woning. In individuele gevallen kan dit anders zijn in verband met bijkomende omstandigheden. 

Het gerechtshof Amsterdam gaat, anders dan de kantonrechter en net als de Hoge Raad, ook uit van splitsing van de indexatie- en opslagbedingen en oordeelt in deze drie zaken dat het CPI-indexatiebeding niet oneerlijk is. Belangrijkste reden voor het gerechtshof Amsterdam om het opslagbeding wel oneerlijk te vinden, is dat het evenwicht in het contract tussen partijen aanzienlijk verstoord is ten nadele van de huurders. Op de middellange en lange termijn leidt het beding tot een enorme stijging van de huurprijs, die daardoor niet langer betaalbaar is. Er is ook niet gebleken dat het opslagbeding noodzakelijk is om de door de Hoge Raad genoemde doelen te bereiken. 

De huurprijzen kunnen dus wel geïndexeerd worden, maar het is in dit geval niet mogelijk om deze nog verder te verhogen. Omdat de verhuurders in dit proces geen gelijk hebben gekregen, moeten zij ook de proceskosten betalen.