De verdediging heeft gesteld dat de verdachte op 25 juni 2010 tweemaal tevergeefs aangeklopt heeft bij de deur van het slachtoffer en in de tussentijd is gaan koffiedrinken.
Op camerabeelden van de Bethaniëndwarsstraat is te zien dat de verdachte omstreeks 11.29.23 uur naar de voordeur van het slachtoffer loopt en daar even staat. Om 12.08.50 uur verschijnt hij bij die voordeur en loopt daarvandaan weg. In hoger beroep is uitvoerig nader onderzoek gedaan naar de gebruikte opnameapparatuur. Het systeem bleek niet steeds de beelden op te slaan met de regelmaat die de rechtbank had verondersteld. Het hof heeft de beelden nader geanalyseerd. Het hof concludeert dat ook onder de beperkingen van het systeem de verdachte op beeld had moeten staan als hij de eerste keer weggaat en de tweede keer aankomt. Nu dat niet zo is, is de verdachte volgens het hof ongeveer 40 minuten in de woning geweest.

De verdachte heeft verklaard dat hij een hamer, vergelijkbaar met de als wapen gebruikte hamer, ooit eenmaal enkel bij de steel heeft vastgehad. In hoger beroep heeft contra-onderzoek en verdiepend onderzoek op het aangetroffen DNA-materiaal plaatsgevonden. Daaruit bleek dat onderzoek van geringe en gemengde hoeveelheden DNA-materiaal bijzonder lastig is. Op de als wapen gebruikte hamer is echter op twee plaatsen DNA van de verdachte en het slachtoffer aangetroffen. Het hof vindt daarom dat het DNA van de verdachte er niet toevallig op is gekomen. Dat DNA wijst erop dat de verdachte de hamer voor de doodslag heeft gebruikt.
Op een handdoek op het hoofd van het slachtoffer is ook DNA aangetroffen dat mogelijk van de verdachte is. Het hof vindt dat ook een aanwijzing dat de verdachte de dader is.

Het tijdstip waarop het dodelijk letsel is toegebracht is lastig te bepalen. Het hof heeft nader deskundigenonderzoek laten doen. Het hof is van oordeel dat het letsel kan zijn toegebracht in de periode dat de verdachte in de woning was.

De rechtbank veroordeelde de verdachte voor moord tot een gevangenisstraf van 13 jaar. Het OM eiste een straf van 12 jaar voor doodslag.

Het hof vindt niet bewezen dat de verdachte met voorbedachten rade heeft gehandeld. Bij doodslag past een lagere straf. Door veel noodzakelijk onderzoek in hoger beroep heeft de behandeling erg lang geduurd. De redelijke termijn is daardoor fors overschreden. Daarom legt het hof een gevangenisstraf op van 7 jaar 6 maanden. Dat betekent dat de verdachte die in afwachting van de uitspraak was geschorst, terug moet naar de gevangenis.