De verdachte en zijn mededader belden in april 2016 aan bij de woning van het slachtoffer, een alleenstaande vrouw. Nadat zij de deur opende, werd op haar een neppistool gericht. Vervolgens werd zij gedwongen op de grond te gaan liggen en werd ze vastgebonden. Onder bedreiging met het neppistool, dat voor het slachtoffer echt leek, werd haar gevraagd naar een kluis. Het lukte het slachtoffer zichzelf te bevrijden en schreeuwend om hulp de straat op te rennen. Zij is toen door één van de overvallers geduwd en is gewond geraakt.
In juli 2016 heeft de rechtbank aan de verdachte 42 maanden gevangenisstraf opgelegd, waartegen hij in hoger beroep is gegaan. Tot en met de procedure bij de rechtbank heeft hij zich op zijn zwijgrecht beroepen.

In hoger beroep heeft hij verklaard het feit niet te hebben gepleegd en een alibi te hebben. Het hof heeft de – vage – verklaring over het alibi ongeloofwaardig geacht. Het verzoek van de raadsman om nader onderzoek naar de telefoongegevens van de verdachte heeft het hof afgewezen, gedeeltelijk omdat die gegevens niet meer te achterhalen zijn en voor een ander deel omdat het hof de noodzaak tot dit nadere onderzoek niet ziet.

Evenals de rechtbank en de advocaat-generaal acht het hof een gevangenisstraf van 42 maanden passend bij de ernst van het gepleegde strafbare feit.
Daarnaast heeft het hof de man veroordeeld tot vergoeding van de schade van het slachtoffer.