De hoofdverdachte heeft het slachtoffer onder valse voorwendselen meegenomen naar een woning in Rotterdam. Daar heeft hij het slachtoffer bedreigd en geslagen met een wapen, hem op de grond gedwongen en hem geboeid. Hij heeft fors geweld uitgeoefend op het inmiddels weerloze slachtoffer. Uiteindelijk heeft de hoofdverdachte het slachtoffer 19 keer gestoken, waarvan 8 steken fataal waren. Na de dood van het slachtoffer heeft de hoofdverdachte zijn lichaam in 11 stukken gezaagd, in plastic strijkzakken verpakt, in koffers gestopt en weggevoerd uit de woning.

Het hof oordeelt dat het handelen van de hoofdverdachte getuigt van een volkomen respectloosheid voor het menselijk leven. Hij heeft daarnaast de nabestaanden van het slachtoffer een verschrikkelijk en onherstelbaar leed aangedaan. Hun leed is verergerd door de respectloze wijze waarop de hoofdverdachte met het lichaam van het slachtoffer is omgegaan. Hierbij past oplegging van een langdurige gevangenisstraf.

Volgens adviezen van een psychiater en een psycholoog lijdt de hoofdverdachte aan een antisociale persoonlijkheidsstoornis met narcistische trekken. Volgens het hof is aannemelijk dat deze persoonlijkheidsstoornis van invloed was op het handelen van de hoofdverdachte en is hij verminderd toerekeningsvatbaar. De deskundigen oordelen ook dat zonder behandeling het gevaar op herhaling groot is, terwijl behandeling langdurig en intensief zal moeten zijn, aldus de adviezen. Het hof sluit zich hierbij aan en legt daarom naast een lange gevangenisstraf ook tbs met dwangverpleging op.

Het hof heeft een belangenafweging gemaakt in verband met de duur van de gevangenisstraf in relatie tot de termijn waarop de behandeling kan starten. Een kortere gevangenisstraf vindt het hof echter niet mogelijk, gezien de ernst van de gepleegde feiten.

De rechtbank legde eerder een gevangenisstraf van 24 jaar en tbs met dwangverpleging op. Anders dan het hof kwam de rechtbank niet tot een verminderde toerekenbaarheid. 

Naast de hoofdverdachte stonden 4 medeverdachten terecht. Zij werden net als de hoofdverdachte verdacht van medeplegen van de moord en het wegmaken van het lijk. 2 van hen waren door de rechtbank Rotterdam voor beide feiten veroordeeld, één van hen alleen voor betrokkenheid bij het wegmaken van het lijk en één van hen was vrijgesproken. In hoger beroep spreekt het hof alle vier vrij. Hoewel drie van de 4 medeverdachten op de bewuste dag in de woning aanwezig waren, kan niet worden vastgesteld dat zij daar meer hebben gedaan dan achteraf schoonmaken. Ook kan niet worden vastgesteld dat de medeverdachten van tevoren wisten wat de hoofdverdachte ging doen. Daarom kunnen zij niet als medepleger worden aangemerkt.

De hoofdverdachte moet ook een schadevergoeding betalen aan de nabestaanden van het slachtoffer van in totaal ruim 300.000 euro.