In het betreffende boek wordt de Rabobank een onwelwillende en harde opstelling tegen haar klanten verweten. Op de achterkant wordt ook het woord ‘diefstal’ gebruikt. De Rabobank heeft een verbod gevorderd op de publicatie van de namen van haar (oud-)medewerkers die in het boek  worden genoemd. Volgens de Rabobank worden die medewerkers door de publicatie in hun recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer (privacy) aangetast. De voorzieningenrechter van de rechtbank heeft deze vordering toegewezen.

Het Haagse hof wijst de vordering van de bank alsnog af. Volgens het hof weegt in dit geval de vrijheid van meningsuiting van de uitgever (de Stichting Restschuld Eerlijk Delen) zwaarder dan het privacy-recht van de bankmedewerkers. Daarbij heeft het hof meegewogen dat de beschuldiging van diefstal niet op de medewerkers afstraalt, dat die medewerkers van de publicatie hooguit geringe nadelige gevolgen kunnen ondervinden en dat met die publicatie beoogd is een in ondernemerskringen gevoelde misstand (in de relatie Bijzonder Beheer-klant) aan de kaak te stellen.