De uitzendorganisatie hield zich bezig met het tewerkstellen van Filipijnse onderdanen op Nederlandse binnenvaartschepen. Binnen de uitzendorganisatie was het vaste werkwijze om arbeidsovereenkomsten valselijk op te maken door daarin te vermelden dat een salaris conform het voor dat jaar geldende Nederlandse bruto minimumloon zou worden verdiend. Dat was echter niet het geval. Deze valse contracten zijn vervolgens gebruikt om vergunningen te verkrijgen die vereist waren om de Filipijnse onderdanen toegang te verschaffen tot Nederland en ze vervolgens op Nederlandse binnenvaartschepen te laten wonen en werken. De toegang en het verblijf waren niet legaal. Die vergunningen zouden namelijk nooit zijn afgegeven als duidelijk was geweest dat gebruik werd gemaakt van valse contracten.

Het Haagse gerechtshof heeft de verdachten vrijgesproken van de beschuldiging van mensenhandel van deze personen. Het gerechtshof komt wel tot de slotsom dat sprake is geweest van slecht werkgeverschap door de uitzendorganisatie.

Bij het bepalen van voornoemde straffen heeft het gerechtshof ook rekening gehouden met de aanzienlijke overschrijding van de redelijke termijn.