In het Jaarplan wordt de agenda op korte termijn van de Rechtspraak uit de doeken gedaan. Het plan is gebaseerd op de Agenda van de Rechtspraak 2015-2018, de jaarplannen van de gerechten, landelijke diensten, bijzondere colleges en de Raad voor de rechtspraak. Het plan wordt gemaakt door de Rechtspraak, maar de minister van Veiligheid en Justitie biedt het formeel aan bij de Tweede Kamer. De reden hiervoor is dat de Rechtspraak onderdeel uitmaakt van de V en J-begroting.

De belangrijkste boodschap in het Jaarplan 2016 zijn de kanttekeningen die de Rechtspraak plaatst bij de wijze waarop zij wordt gefinancierd. In 2016 worden de prijsonderhandelingen gevoerd voor de periode 2017-2019. Frits Bakker, voorzitter van de Raad voor de rechtspraak, stelt in zijn voorwoord bij het Jaarplan dat het systeem van outputfinanciering (een vastgestelde prijs per rechtszaak) in principe een goed systeem is, omdat het garandeert dat elke rechtszaak wordt betaald. Bakker plaatst hierbij wel 2 kanttekeningen. De eerste is dat de prijzen kostendekkend moeten zijn en dat er niet aan die prijzen mag worden getornd, bijvoorbeeld in de vorm van efficiencykortingen. De tweede kanttekening is dat er moet worden onderkend dat er soms extra middelen nodig zijn, zoals bij de herziening van de gerechtelijke kaart en nu met het moderniserings- en digitaliseringsprogramma KEI.