Mehmed wijst dreigend naar het klaslokaal van zijn nichtje. ‘Ik ga jullie allemaal vermoorden.’ Leraren hebben Mehmed (20) herkend - hij heeft op het Van Vredenburg College gezeten - en manen hem te vertrekken. Een vermetele docent grijpt de flinkgebouwde Mehmed vast en probeert de klasdeur voor hem gesloten te houden. Pas dan dringt een oud-docente wiskunde tot Mehmed door en komt hij tot bedaren. ‘Nu mijn school uit, je maakt de kinderen bang.’ Mehmed druipt af, wordt door de politie ondervraagd en krijgt onmiddellijk een gebiedsverbod.

Minder dan 3 maanden na het angstwekkende tafereel op de Rijswijkse school, zit Mehmed in zaal E2 van de Haagse rechtbank. ‘Ik begrijp dat het allemaal te maken had met uw nichtje, dat ruzie had met een klasgenote die de hoofddoek van haar hoofd had getrokken. Dat schoot bij u kennelijk in het verkeerde keelgat’, zegt politierechter Natalia Lubbe. ‘Maar het opvallende is dat u de politie hebt verteld dat u niet boos was toen u naar school reed. Waardoor sloegen de stoppen door?’ Dat was toen zijn nichtje op school begon te huilen, zegt Mehmed. ‘En het was niet eens boosheid, het was meer verdriet. Er is geen man in haar gezin. Ik vind dat ik voor haar moet opkomen.’ ‘En wat wilde u op school doen, in uw verdriet?’, vraagt de politierechter. ‘Ik wilde de klas vertellen dat ze mijn nichtje niet moeten pesten. Ze moeten haar serieus nemen. Ik weet dat kinderen elkaar pesten, maar mijn nichtje wordt altijd gepest.’

Mehmed wekt op die 14e september niet de indruk dat hij in de klas een beheerst betoog over pesten op het Van Vredenburg College wil geven. Hij is al schreeuwend op zoek naar het meisje dat de hoofddoek van zijn nichtje heeft gegrepen en slaat op ramen en schopt tegen deuren. De docent die voorkomt dat Mehmed het lokaal in kan, belandt uiteindelijk met lichte kwetsuren bij de huisartsenpost. Mehmed kan zich niet herinneren dat hij heeft gedreigd iedereen te zullen vermoorden en gevochten heeft hij ook niet. ‘Er werd aan mij getrokken en iemand greep mij bij mijn keel. Ik herinner mij dat ik iemand heb weggeduwd, maar ik heb niemand geslagen. Ik heb ook niemand zien vallen. Als dat was gebeurd, dan zou ik hem meteen een hand hebben gegeven en overeind hebben geholpen.’

Toch zit de angst er goed in op school. De leraar met wie Mehmed ‘in de slag’ was, wil alleen anoniem aangifte doen en andere leraren durven helemaal niets te zeggen. ‘Ze zijn bang om aangifte te doen, kunt u dat begrijpen?’ Eigenlijk niet, zegt Mehmed. ‘Ze zijn misschien bang omdat ik zwaargebouwd ben, maar ik ben niet gewelddadig. Ik had graag mensen uitgenodigd om dat hier te zeggen. Zo kennen ze mij ook niet op school. Ik weet wel wie anoniem wil blijven. Ik ken iedereen op school. Hij hoeft niet bang te zijn voor mij.’ Dat de leraren en leerlingen doodsbang waren toen hij tierend door de school liep, kan Mehmed wél begrijpen. ‘Ik wilde ze niet bang maken, maar het zijn kinderen. Als ze zoveel herrie horen, begrijp ik dat ze bang zijn en dekking zoeken.’

‘U zegt vandaag dat u de kinderen niet bang wilde maken, maar tegen de politie hebt u gezegd dat u ze juist wél bang wilde maken. Ze moesten schrikken, want dan zouden ze niet meer pesten’, merkt officier van justitie Jolette Boon op. Dat is niet zo, zegt Mehmed nu. ‘Ik wilde dat iedereen rustig in de klas zou gaan zitten, waarna ik mijn verhaaltje kon doen.’ Zo gedroeg hij zich allerminst, vindt de officier van justitie. ‘Mijnheer heeft de leerlingen en de docenten met de dood bedreigd. Het schuim stond hem op de mond, verklaarde iemand. Mijnheer was razend en had maar 1 doel: de kinderen angst aanjagen. Dat is hem gelukt. Ik kan goed begrijpen dat iedereen ontzettend bang was.1 docent, die uit angst voor de verdachte onbekend wil blijven, liep letsel op. Dat kwam door een duw van de verdachte. Dat blijkt uit de verklaringen, camerabeelden en foto’s van het letsel.’ Mehmed verdient voor zijn ‘buitensporige en absurde’ gedrag (bedreiging, mishandeling en lokaalvredebreuk) een werkstraf van 60 uur.

Mehmed verdient hooguit een vermaning voor het niet willen verlaten van de school, maar niet voor bedreiging en mishandeling, vindt raadsvrouw Melanie Schulpen. Mehmed heeft niemand bedreigd en niemand mishandeld. ‘Hij geeft toe dat hij boos was en op de raamkozijnen heeft geslagen, maar cliënt ontkent stellig dat hij heeft gedreigd iedereen te zullen vermoorden. De kinderen hebben niets opgeschreven over doodbedreigingen en de camerabeelden zijn zonder geluid.’ Wie waar op school zou zijn mishandeld door Mehmed is volgens advocaat Schulpen ook onduidelijk. De camerabeelden en de foto’s van het letsel zeggen daar volgens haar niets over. Blijft over dat hij de school niet wilde verlaten toen hem dat werd opgedragen. Mehmed wil 6 maanden naar Turkije voor een ‘afvaltraining’, maar als de politierechter hem een werkstraf geeft, ‘dan zal hij die zeker uitvoeren’, zegt raadsvrouw Schulpen. ‘Hij ontloopt zijn verantwoordelijkheid niet.’

Dat is maar goed ook, want politierechter Lubbe vindt dat Mehmed wel degelijk leerlingen en docenten van het Van Vredenburg College met de dood heeft bedreigd. ‘Erger kan het wat mij betreft niet: kinderen bedreigen in een school. U sloeg met uw vuist tegen ramen en deuren en u wees naar een klas met de woorden “ik vermoord jullie allemaal”. Verschillende getuigen hebben dat verklaard. Dat de leerlingen dit niet hebben opgeschreven, wil niet zeggen dat u die woorden niet hebt gebruikt.’ Mehmed heeft zich ook schuldig gemaakt aan lokaalvredebreuk door niet te luisteren naar de opdrachten om te vertrekken. Met de vermeende mishandeling ligt dat anders. Die kan niet worden bewezen, vindt de politierechter. ‘Een duw kan onder bepaalde omstandigheden een mishandeling opleveren, maar uit het dossier blijkt niet dat u door te duwen de leraar met opzet hebt verwond, en ook niet dat u het risico daarop nam.’ Mehmed krijgt een werkstraf van 40 uur.

* Mehmed is niet zijn echte naam.