De politie treft in Anita’s bordeel de 46 pillen die ze op het internet heeft aangeschaft. Sekspillen (volgens het Openbaar Ministerie Viagra) die ze heeft ingevoerd zonder daarvoor een handelsvergunning te hebben. ‘Ik heb ze gewoon op het internet gekocht. Ik wist niet dat dat niet mocht’, zegt Anita (38), die na de HEIT-inval het bordeel 6 maanden heeft moeten sluiten. Ze krijgt ook een boete (strafbeschikking) van 400 euro. Die weigert ze te betalen. Niet alleen omdat ze vindt dat ze niets verkeerd heeft gedaan, maar vooral omdat een schuldbekentenis een strafblad oplevert. En dat kan ze er niet bij hebben als de gemeente ieder jaar het bordeel tegen het licht houdt.

De lustopwekkende pillen die in het bordeel werden gebruikt, kwamen altijd van ‘buiten’, en het leek de bedrijfsleidster goed om die spullen zelf in huis te halen, zegt ze tegen de economische politierechter Linda Bannink. ‘Dan weet ik dat het geen rotzooi is. Of ik ze zou verkopen of weggegeven, zover was ik nog niet. Er stond Blueberry op. Ik wist niet dat het Viagra was. Geen idee.’ Moeilijk was het niet om aan de pillen te komen. ‘Libido opwekkende pillen zijn overal te koop. Als je online gaat, dan krijg je tienduizenden sites waar je die pillen kunt kopen. Ik had niet de indruk dat het illegaal was.’ En hoe wist Anita dat de pillen op het internet veilig waren? ‘Omdat ik ze op een website had gekocht.’ Terwijl je dan juíst niet weet wat je koopt, oppert de politierechter. Anita: ‘Ik had er verder niet over nagedacht.’

Hij kan er niets aan doen dat Anita een strafblad krijgt als ze wordt veroordeeld, zegt officier van justitie Sadao Mentrop. Maar die straf verdient Anita volgens hem toch echt. Omdat de zaak in zijn ogen veel eerder behandeld had moeten worden, vraagt hij de rechter wel om Anita een lagere boete van 100 euro te geven. 100 of 400 euro – daar gaat het niet om, zegt Anita’s raadsman Mariano Cantarella. ‘Het gaat echt om veel meer.’ En daarmee bedoelt hij de jaarlijkse toets door de gemeente. En dat terwijl er volop redenen zijn om Anita vrij te spreken. Om te beginnen heeft het Openbaar Ministerie er veel te lang over gedaan om de zitting voor de economische politierechter te brengen, ‘waardoor ze niet ontvankelijk is in de vervolging’, aldus raadsman Cantarella. ‘Mevrouw wordt een overtreding ten laste gelegd. Daarop staat een verjaringstermijn van 3 jaar. Daar zijn we ruimschoots overheen.’

En dan de lustopwekkende pillen die Anita voor ‘haar meiden’ in huis had gehaald. Raadsman Cantarella: ‘Het OM zegt dat het om Viagra gaat, maar dat is niet zo. Alleen al daarom moet er vrijspraak volgen. De inspecteur van de Inspectie Volksgezondheid heeft het over het merk Blueberry. De pillen zijn beoordeeld, maar niet onderzocht. De tenlastelegging deugt daarom niet.’ Er deugt wel meer niet, vindt de advocaat. Anita had ook geen raadsman bij haar verhoor in de Geleenstraat. ‘Haar recht op consulatie is geschonden.’ Hij houdt niet op: ‘Ook wil ik niet onbesproken laten dat mijn cliënte helemaal geen pillenvoorraad had. Er is sprake van een voorraad als er bedrijfsmatige activiteiten zijn en de pillen in het economische verkeer komen’. Volgens de raadsman is het zo klaar als een klontje dat Anita de lustopwekkende pillen gewoon mocht hebben; er was niets illegaals aan. De raadsman heeft nog 1 puntje: het bordeel (seksinrichting) in de Geleenstraat wordt geëxploiteerd door een bv. ‘De pillen zijn gekocht voor de bv. Mijn cliënte is bestuurder van die bv, alleen het OM vervolgt haar niet als feitelijk leidinggevende maar als privépersoon. Dat kan niet. Ook daarom moet zij worden vrijgesproken.’

Raadsman Cantarella heeft zoveel argumenten in stelling gebracht, dat officier van justitie Mentrop 10 minuten nodig heeft om hem adequaat van repliek te kunnen dienen. Als de zitting in zaal K2 wordt hervat, is de officier niet van mening veranderd. Anita heeft opzettelijk gehandeld en dan is het een misdrijf. En een misdrijf verjaart niet na 3 jaar. Anita wilde zelf geen advocaat toen ze in december 2015 door de politie werd verhoord. De pillen mogen niet zijn onderzocht, de verpakking is dat wel. ‘Daar staat op wat in de pillen zou zitten.’ (Er zou sildenafil in hebben gezeten, en dat zit ook in Viagra.) En het argument dat Anita hier niet had moet zitten als privépersoon (natuurlijk persoon), maar als vertegenwoordiger van de bv (rechtspersoon)? De officier: ‘Daar kan ik verder niet op reageren, dank u wel.’ Advocaat Cantarella houdt voet bij stuk. Het gaat wel om een overtreding van de geneesmiddelenwet. En in die pillen kan van alles hebben gezeten. ‘Je beoordeelt toch niet aan de buitenkant wat er aan de binnenkant in zit?’ En tenslotte: Anita is in loondienst bij de bv die het bordeel runt, dus die had vervolgd moeten worden.

En nu heeft politierechter Bannink 10 minuten nodig om de argumenten van Anita’s raadsman op waarde te schatten. Eenmaal terug in zaal K2 is het rap gebeurd met de koopman. De rechter: ‘Ik heb alles goed bekeken en uiteindelijk strand ik op het feit dat de bv en niet u vervolgd had moeten worden. De andere punten die naar voren zijn gebracht slagen wat mij betreft niet. Die zal ik verder niet bespreken, of u moet daar behoefte aan hebben. Waar het om gaat is dat u als werknemer van de bv de pillen heeft gekocht voor de bv. Als het OM in de beschuldiging had gezet dat u feitelijk leidinggevende van de bv was, dan had u vervolgd kunnen worden, maar dat staat er niet. U wordt vervolgd als natuurlijk persoon, en dat kan niet. Daarom spreek ik u vrij.’ Officier van justitie Mentrop weet het meteen: hij gaat niet in beroep. Net als Anita.

* Anita is niet haar echte naam.