Als vader erachter komt dat zijn dochter niet de pagina’s heeft overgeschreven, ‘knapt er wat’ in hem. ‘Je bent een ondankbaar kind. Ik hoop dat je gaat branden in de hel’, zou hij hebben geschreeuwd. Moest Hope zich eerder opdrukken, met haar vuisten tegen een bokszak slaan of rondjes rennen als haar ‘huiswerk’ niet deugde, nu pakt vader de tondeuse en scheert haar dikke krullenbos van haar hoofd. Hope wil alleen maar weg en stapt op die 29ste juli van 2018 op de trein naar Amsterdam. In de hoofdstad aangekomen, vertelt ze oma wat er is gebeurd in Den Haag. Leroy verdwijnt daarop 18 dagen achter slot en grendel, waarna de reclassering hem verder aan banden legt.

Je dochter van 9 kaalscheren en vervolgens alleen met de trein naar Amsterdam laten gaan; politierechter Wallet staat er versteld van. ‘Ze wilde weg. Ik moest werken, dus ik kon haar niet wegbrengen. Wat moest ik dan?’, zegt Leroy. Maar stelt hij de rechter gerust: ‘Ze ging wel vaker alleen met de trein.’ Het gaat er in zittingszaal E2 van het Haagse gerechtsgebouw vanochtend niet alleen om dat Leroy zijn dochtertje kaal heeft geschoren, hij zou haar ook ‘met de vlakke hand en met de vuist’ hebben geslagen. Hij moet tot zijn schande bekennen dat hij Hope heeft kaalgeschoren (‘ik moet als vader mijn kind beschermen en dat heb ik niet gedaan’), maar hij heeft haar niet geslagen. ‘Ik ben een grote man. Ik weeg 160 kilo. Als ik mijn dochter sla, staat ze niet meer op.’

Vader kan wel zeggen dat hij Hope niet heeft geslagen, maar Hope vertelt een ander verhaal. ‘Zij vertelde haar oma dat u haar op haar voorhoofd had geslagen. Ze had ook pijn aan haar vingers’, houdt politierechter Wallet Leroy voor. Als Hope in Amsterdam naar het ziekenhuis gaat voor haar hand, blijkt dat haar linkerduim is gebroken. Niet zijn schuld, zegt Leroy. ‘Mijn dochtertje was in Duinrell een paar keer gevallen.’ In de kindvriendelijke studio van de politie vertelt Hope hetzelfde verhaal. ‘Ik moest op bed gaan zitten en toen heeft hij mij overal geslagen. Ik probeerde tegen te stribbelen en hield mijn handen en armen voor mijn hoofd en gezicht, maar ik moest mijn handen wegtrekken’, citeert de rechter uit het politierapport. Niet waar, houdt Leroy vol. ‘Anders had de Jeugdzorg daar wel wat over gezegd, en dat hebben ze niet gedaan.’ Zijn 4-jarige zoontje zei er trouwens wel wat over toen de politie poolshoogte kwam nemen. De rechter: ‘Zonder dat ernaar werd gevraagd, zou uw zoontje hebben gezegd: “Als je ongehoorzaam bent, dan krijg je klappen. Hope kreeg ook klappen en pappa was heel erg boos. Je mag niet ongehoorzaam zijn.”’

Hope is sinds de gebeurtenissen bij vader in behandeling bij een psycholoog en vader is ook onder behandeling. Hij moet zich ook melden bij de reclassering. Daar wil Leroy vanaf. ‘Ik word nog iedere dag herinnerd aan wat er anderhalf jaar geleden is gebeurd. Ik bid om verder te kunnen.’ Wat officier van justitie Algera betreft kan Leroy daarmee doorgaan en komt hij de komende 2 jaar niet van de reclassering af. De officier: ‘Hope heeft haar oma en de politie heel gedetailleerd verteld waar ze is geslagen. Wat zijn zoontje van 4 heeft verteld, is zeker geen sterk bewijsmiddel, maar ik weet zeker dat een kind dat nooit te maken heeft gehad met huiselijk geweld nooit uit zichzelf zou zeggen dat ongehoorzame kinderen worden geslagen.’ Leroy verdient een gevangenisstraf van 48 dagen, waarvan 30 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaar. Hij moet zich bij de reclassering melden, mag Hope niet zomaar zien en hij moet in behandeling blijven. De officier vindt de schadevergoeding van 1.750 euro die Leroys ex-vrouw eist wat hoog. De rechter moet maar bepalen wat redelijk is. Tijdens een werkstraf van 40 uur ten slotte zou Leroy kunnen ‘nadenken over wat opvoeden inhoudt.’

Leroy heeft Hope kaalgeschoren, dat is zonneklaar, maar waaruit blijkt nu dat hij haar heeft mishandeld? Die duim kan Hope Duinrell hebben gebroken. ‘Tegen een arts van de GGD zegt Hope dat ze eerst is kaalgeschoren en daarna pas is geslagen. Dat klopt niet met wat ze tegen de politie heeft gezegd. Tegen haar tante zei ze dat ze was kaalgeschoren, níet dat ze was geslagen. De bewijsmiddelen zijn tegenstrijdig, en daarom vraag ik om vrijspraak voor het slaan’, zegt raadsvrouw Polko. Politierechter Wallet tilt niet aan die vermeende tegenstrijdigheid. ‘Wat ze bij oma heeft gezegd, vind ik betrouwbaar. Juist omdat ze er eerst niet over wilde praten en zelfs de schuld van alles op zich wilde nemen. In de kindvriendelijke studio is ze flink doorgezaagd over de klappen en het kaalscheren en is ze heel gedetailleerd geweest.’

Politierechter Wallet raakt op stoom als ze in de aanloop naar haar uitspraak Leroys wreedheid aanstipt. ‘Mijn maag draaide zich om toen ik het dossier las. U hebt uw dochter van 9 eerst kaalgeschoren en vervolgens alleen met haar kale koppie met de trein naar Amsterdam laten gaan. U hebt uw dochter diep vernederd. Het is godgeklaagd.’ Zo’n hartenkreet van een rechter hoor je zelden in de zittingszaal. De rechter neemt de strafeis van de officier bijna helemaal over. Alleen houdt ze het voorwaardelijke deel van de gevangenisstraf op 20 dagen. Omdat hij nóg 6 kinderen heeft en de ernst van de situatie niet tot hem lijkt door te dringen, wil de rechter dat Leroy nog 2 jaar wordt begeleid door de reclassering. Leroy heeft gezegd dat hij de schadevergoeding best wil betalen, dus dat mag hij doen. En oh ja, wat moet er gebeuren met Hopes krullen die de politie uit de vuilnisbak heeft gevist? ‘Daar zit niemand op te wachten.’

* Dit zijn niet hun echte namen.

Lees hier meer 'Op de Rol'-verhalen.