De rechtbank vindt dat de verdachte op grove wijze de lichamelijke integriteit van het slachtoffer heeft geschonden. De verdachte heeft het slachtoffer daarbij meerdere malen gewaarschuwd niets tegen haar ouders te zeggen. Zij was vanwege haar leeftijd kwetsbaar en de verdachte heeft met zijn handelen het risico genomen dat het slachtoffer permanent beschadigd is in haar (seksuele) ontwikkeling. Bij feiten zoals hier aan de orde acht de rechtbank oplegging van een gevangenisstraf van tussen de 24 en 42 maanden als uitgangspunt een passende strafrechtelijke reactie. De rechtbank ziet in deze zaak geen reden om van dit uitgangspunt af te wijken.
Bij het bepalen van de straf weegt de rechtbank in het nadeel van de verdachte mee dat het om een periode gaat waarin ontuchtige handelingen hebben plaatsgevonden. Ook weegt de rechtbank in het nadeel van de verdachte mee dat hij zeker vijftien jaar een huisvriend was van het gezin waarvan het slachtoffer onderdeel uitmaakte en waar hij regelmatig op bezoek kwam. Daarmee was een vertrouwensband gecreëerd. De verdachte heeft met zijn handelen dat vertrouwen beschaamd. Verder heeft de verdachte geen openheid van zaken gegeven.
Alles afwegend vindt de rechtbank een gevangenisstraf van 30 maanden passend en geboden. In dit geval is echter de redelijke termijn voor berechting overschreden. Dit leidt tot een vermindering met drie maanden. De rechtbank ziet geen reden voor een voorwaardelijk strafdeel.
