Net als de officier van justitie vindt de rechtbank niet bewezen dat de verdachte met voorbedachte raad handelde. Daarom is sprake van doodslag en niet van moord.

Door de verdediging is een beroep op zelfverdediging gedaan, maar dat verwerpt de rechtbank. De verdachte en meerdere getuigen hebben verklaard dat bij de verdachte een knop omging toen zijn moeder werd beledigd door het slachtoffer. Die belediging was voor de verdachte reden om messen te pakken, de deur open te doen en in blinde woede op het slachtoffer in te steken. De verdachte was op dat moment de aanvaller, niet de verdediger.

Het slachtoffer was vader van vijf jonge kinderen. Zijn dood heeft veel leed veroorzaakt bij de nabestaanden. De wijze waarop het slachtoffer is gestorven is extreem gewelddadig en gruwelijk. Hij werd met een mes doorstoken en was daarmee ten dode opgeschreven. Toch heeft hij nog gerend voor zijn leven, terwijl de verdachte hem achtervolgde. Alleen een langdurige gevangenisstraf past bij een zo ernstig feit.

Na afloop van de gevangenisstraf moet de verdachte gedwongen worden behandeld voor zijn stoornissen. Als dat niet gebeurt, is de kans op herhaling groot. De enige mogelijkheid om de maatschappij daartegen te beschermen is de maatregel tbs met dwangverpleging. Daarom legt de rechtbank die maatregel op.