Volgens de verdachte is hij, toen hij in de woning van het slachtoffer was, door het slachtoffer aangerand en daarna aangevallen. Hij heeft zich verdedigd door het slachtoffer te slaan en de keel dicht te drukken. Hierbij speelden ook zijn emoties een rol, want volgens de verdachte heeft het slachtoffer heeft hem in het verleden misbruikt.
De rechtbank vindt het verhaal van de verdachte niet aannemelijk. Het wordt niet ondersteund door forensisch bewijsmateriaal en bovendien zijn de verklaringen die de verdachte heeft afgelegd niet consistent. Hij heeft in zijn eerste verklaring helemaal niets over de beweerde aanranding gezegd. Het is niet duidelijk geworden waarom hij dat niet heeft gedaan en dat doet afbreuk aan de betrouwbaarheid van zijn verhaal.

Gedragsdeskundigen hebben, omdat de verdachte verminderd toerekeningsvatbaar is, oplegging van tbs met voorwaarden geadviseerd. Die maatregel kan volgens de wet slechts met een straf maximaal vijf jaar worden gecombineerd. Daarom heeft de officier van justitie in plaats van acht jaar, vijf jaar gevorderd. De rechtbank is het daar niet mee eens en legt acht jaar gevangenisstraf op, omdat vergelding en normbevestiging in dit geval voorgaan. De rechtbank is het wel met de officier van justitie en de deskundigen eens dat de verdachte behandeld moet worden. Daarom wordt aan de verdachte naast gevangenisstraf de maatregel terbeschikkingstelling met dwangverpleging opgelegd.