De vrouw heeft bekend dat zij haar man met een broodmes heeft gestoken. Zij heeft verklaard dat haar man die dag dronken was en haar doorlopend uitschold. ’s Avonds kwam het in de slaapkamer tot een uitbarsting. Haar man trok haar aan haar haren op het bed, sloeg haar op haar neus en beet erin. De vrouw wist zich los te rukken, is naar de keuken gerend, heeft een broodmes gepakt en heeft haar man daarmee vier keer gestoken in zijn bovenlichaam.

De vrouw heeft verklaard dat zij zichzelf wilde verdedigen. Volgens de rechtbank is zij daarin veel te ver gegaan. Dat de vrouw hevige pijn en vernedering voelde door wat haar was overkomen, is geen excuus voor haar extreme reactie.

De vrouw werd al jarenlang mishandeld door haar man. Dit blijkt ook uit verklaringen van familieleden, vrienden en buren. De rechtbank gaat er dan ook van uit dat de vrouw de afgelopen jaren onder druk stond en dat die druk op de bewuste avond verder opliep. Maar de rechtbank vindt niet dat die druk zo hoog was, dat de vrouw niet anders kon dan haar man doodsteken. Zij had andere opties, zoals weggaan uit de woning of het zoeken van (professionele) hulp.

Doordat de rechtbank niet kan vaststellen dat de vrouw heeft gehandeld met voorbedachte raad, veroordeelt de rechtbank haar voor doodslag, en niet voor moord. Daarom komt de rechtbank tot een lagere gevangenisstraf dan de 11 jaar die door de officier van justitie was geëist. De rechtbank houdt er in het voordeel van de vrouw rekening mee dat zij al jaren onder druk stond door het geweld en ook dat zij verminderd toerekeningsvatbaar was.