Enkele maanden voor het steekincident had het slachtoffer een gesprek met de 45-jarige verdachte en diens vader waarin hij toestemming vroeg om met de zus van de verdachte te trouwen. De vader gaf geen toestemming omdat hij vond dat eerst verblijfspapieren voor het slachtoffer geregeld moesten worden. Op enig moment ontstond bij de verdachte het vermoeden dat de verdachte toch bij zijn zus aan de Erasmusweg was ingetrokken. De verdachte was daarom boos op het slachtoffer.

Enkele weken voor het incident maakte de verdachte samen met de 30-jarige medeverdachte het plan om het slachtoffer iets aan te doen. De mannen hebben elkaar hierover meerdere keren gesproken, waarbij de 45-jarige verdachte aan zijn medeverdachte een foto van het slachtoffer heeft gegeven. Deze foto werd bewust niet via WhatsApp gestuurd. De medeverdachte maakte een foto van de telefoon van de 45-jarige verdachte. Op de dag van het steekincident zijn de mannen meerdere keren bij de woning geweest. De medeverdachte heeft een eerste verkenning uitgevoerd en daarover aan de 45-jarige verdachte gerapporteerd. Vervolgens is de medeverdachte nog driemaal bij het portiek geweest en 45-jarige verdachte tweemaal.

Iets na 18.00 uur kwamen de verdachten opnieuw samen aan bij de woning, zo is op camerabeelden te zien. De medeverdachte had een schoenendoos vast. Ze gingen samen het portiek in. Kort daarna hoorden buren iemand heel hard schreeuwen en mensen in het trappenhuis rennen. Een van de buren zag het slachtoffer halverwege het portiek op de grond liggen. Op de camerabeelden is ook te zien dat de 45-jarige verdachte om 18.10 uur het portiek uit kwam rennen. Hij is 1 minuut en 39 seconden in het portiek geweest. Zeven seconden daarna volgde de medeverdachte. Het slachtoffer is in zijn buik geraakt en aan zijn verwondingen overleden.

De verdachten hebben verklaard dat ze na het incident zijn teruggereden naar de woning van de 45-jarige verdachte. Daar heeft hij de medeverdachte 800 euro en een knuffel gegeven. De schoenendoos en het steekwapen zijn nooit teruggevonden.

De rechtbank oordeelt dat de verdachten zich schuldig hebben gemaakt aan het medeplegen van doodslag. Wie van de verdachten heeft gestoken, kan de rechtbank niet vaststellen. Maar het moet een van hen zijn geweest. Zij waren, naast het slachtoffer, immers de enige personen die tijdens het steekincident in het trappenhuis van het portiek waren. De rechtbank oordeelt dat de verdachten samen het plan hadden om het slachtoffer met een steekwapen te verwonden. Ze zijn meerdere keren bij de woning geweest en waren vastberaden om hun plan uit te voeren. Dat ze rond het steekincident iets meer dan één minuut in de portiek zijn geweest, duidt erop ze doelbewust en gericht te werk zijn gegaan. Ze namen bewust het risico dat het slachtoffer aan zijn verwondingen zou kunnen overlijden, wat ook is gebeurd. De rechtbank kan niet vaststellen dat de verdachten het plan hadden om het slachtoffer te doden.

De rechtbank oordeelt dat de verdachten het slachtoffer met geweld van het leven hebben beroofd. Door hun handelen hebben de verdachten onherstelbaar leed en verdriet toegebracht aan de nabestaanden van het slachtoffer. Tijdens de zitting hebben de partner en ouders van het slachtoffer op indringende wijze verwoord hoe ingrijpend de dood van hun dierbare voor hen is. De rechtbank stelt dat in de rechtsorde absoluut geen plaats is voor eerwraak. Het staat twee volwassenen vrij om samen een relatie aan te gaan. Het idee dat iemand dit (met of zonder geweld) voor een ander mag beslissen, druist in tegen de fundamentele rechten op zelfbeschikking en bescherming van het privéleven.

De rechtbank legt beide verdachten een celstraf op van 12 jaar. Ook moeten ze een schadevergoeding betalen van 17.500 euro aan de vader en de moeder van het slachtoffer.