Eiser valt niet in een voorrangscategorie. Hij wacht al 2,5 jaar op een plaats in de voor hem geselecteerde tbs-kliniek, en al die tijd zit hij in detentie. Eiser vordert dat de Staat hem direct in een tbs-kliniek plaatst, maar de Staat voert als verweer dat hij op grond van het voorrangsbeleid nog niet aan de beurt is en ook niet te zeggen valt op welke termijn dat wel het geval zal zijn.

De voorzieningenrechter oordeelt dat het voorrangsbeleid dat de Staat hanteert, gelet op de bijzondere omstandigheden van eiser, niet onverkort gehandhaafd mag worden. Eiser wacht van alle in Nederland tot tbs veroordeelden het langst op een plaats (2,5 jaar). Ook in de tijd dat hij zijn tbs aanvocht zat hij al 15 maanden in detentie. Uit onderzoek van een forensisch psycholoog volgt dat het niet onaannemelijk is dat de machteloosheid en uitzichtloosheid bij eiser leiden tot psychotische ontregeling. 

De Staat wordt veroordeeld om eiser in de tbs-kliniek te plaatsen nádat twee tbs-veroordeelden die voorrang op eiser hebben, zijn geplaatst. Los van deze twee veroordeelden met voorrang, mogen er geen tbs-gestelden met voorrang meer bij eiser langszij komen.