De verdachte was als leraar en mentor werkzaam en was ook begeleider bij zogenaamde PGB-weekendjes, bedoeld voor jongens met ernstige gedragsproblemen. De slachtoffers waren vrijwel allemaal kwetsbare jongens. Een groot aantal van hen kampte met ADHD en autisme en in een ander geval ging het om een jongen die thuis problemen had als gevolg van de scheiding van zijn ouders. De verdachte zorgde telkens dat hij een vertrouwensband kreeg met de jongens en ging een vriendschapsrelatie met de ouders aan. De jongens konden met vragen en problemen bij de verdachte terecht. Een van de jongens omschreef hem zelfs als 'een beetje een vaderfiguur'. Ook nam de verdachte de ouders regelmatig mee naar zijn vakantiewoning in Duitsland, waardoor zij hun kinderen aan de verdachte toevertrouwden bij weekendjes weg zonder hen. Daarnaast kwamen de jongens veelvuldig bij de verdachte thuis op bezoek. Hij profileerde zich als een suikeroom bij wie niets te gek was maar waar wel wat tegenover stond.

Wat in de meeste gevallen begon als een onschuldig spel of als stoeien, eindigde uiteindelijk in vergaande seksuele handelingen. Dit seksueel misbruik bestond uit het masseren van hun bovenlichaam en het plegen van seksuele handelingen. Ook heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan het seksueel binnendringen in het lichaam van enkele slachtoffers met een vinger en een enkele keer met een dildo. 

De rechtbank oordeelt dat de verdachte zich gedurende veertien jaar schuldig heeft gemaakt aan het stelselmatig seksueel misbruiken van een groot aantal tienerjongens. Hij maakte gebruik van de kwetsbaarheid van deze jongens en ging daarbij zeer geraffineerd te werk. Bij het plegen van het seksueel misbruik ging de verdachte telkens op dezelfde wijze te werk en ging hij steeds verder. Hij heeft op grove wijze het in hem gestelde vertrouwen beschaamd. Dit zijn zeer ernstige feiten die aanzienlijk leed hebben veroorzaakt. Zijn jarenlange professionele ervaring als leraar heeft hem er niet van weerhouden zijn eigen seksuele lusten op de slachtoffers te botvieren. De rechtbank vindt het verbijsterend dat de verdachte dacht dat hij de jongens hiermee plezierde omdat zij niet klaagden.

De psychiater en psycholoog concluderen dat bij de verdachte sprake is van een pedofiele stoornis. Zij wijzen erop dat de verdachte wist dat het misbruik schadelijk was en niet toegestaan, maar dat hij er desondanks voor heeft gekozen geen hulp te zoeken, zich te melden bij de politie of zelf hiermee te stoppen. Ze vinden dat de feiten volledig aan de verdachte zijn toe te rekenen. De kans op herhaling wordt laag ingeschat. Maar dit wordt volgens de deskundigen wel hoger doordat hij geen werk meer heeft en zijn sociale netwerk afbrokkelt. De rechtbank neemt deze conclusies over. 

De rechtbank vindt een celstraf van 12 jaar passend en geboden. Daarnaast krijgt hij een gedragsbeïnvloedende of vrijheidsbeperkende maatregel opgelegd. Hierdoor kan na zijn detentie toezicht op de verdachte worden uitgeoefend. Dit moet de kans op herhaling terugdringen. Ook mag hij na zijn detentie gedurende 15 jaar geen beroep uitoefenen waarbij hij in contact komt met minderjarigen. Tenslotte moet hij zes slachtoffers een schadevergoeding betalen van in totaal ongeveer 70.000 euro.