De verdachte heeft tijdens de zitting verklaard dat hij vuurwerk heeft gekocht en dat hij op verzoek vuurwerk met tape aan elkaar heeft geplakt en vervolgens verkocht. Het ging om vuurwerkbommen die bestonden uit een combinatie van Cobra's en een vorm van brandstof. Volgens deskundigen konden deze bommen zwaar lichamelijk letsel veroorzaken of zelfs levensgevaarlijk zijn.

Een van de bommen die de verdachte heeft gemaakt, moest worden gebruikt op 20 februari 2024. Een jongen is toen in zijn auto aangehouden nadat hij op de Juliana van Stolberglaan in Den Haag had geprobeerd de vuurwerkbom tot ontploffing te brengen. In de auto werd een telefoon aangetroffen die van de verdachte bleek te zijn. De verdachte heeft later bekend dat hij de vuurwerkbom had gemaakt.

Een andere bom die de verdachte heeft gemaakt, moest op 27 februari 2024 worden gebruikt bij dezelfde woning aan de Juliana van Stolberglaan. Twee jongens probeerden de bom tot ontploffing te brengen, maar slaagden daar niet in. Onder meer op basis van telefoongegevens van een van de jongens, concludeert de rechtbank dat de verdachte een coördinerende rol heeft gespeeld bij deze poging. Niet alleen heeft hij de bom gemaakt, ook heeft hij de twee jongens die de bom moesten leggen naar de plaats delict vervoerd en hen instructies via Snapchat gegeven. Hij vertelde de twee  wat er van hen werd verwacht, sprak ze in de auto toe over wat zij moesten doen en hield vervolgens voortdurend contact tijdens het plegen van het delict. 

De rechtbank oordeelt dat de verdachte meerdere vuurwerkbommen heeft gemaakt en doorverkocht en dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van pogingen tot het laten ontploffen van de bommen. Het plegen van aanslagen met explosieven is een groot en toenemend maatschappelijk probleem dat leidt tot gevoelens van angst en grote onveiligheid in de samenleving. Dit geldt in het bijzonder voor de bewoners van de woning waarvoor een explosief wordt neergelegd. Dat de pogingen een grote impact hebben gemaakt op de bewoners, is tijdens de zitting in een slachtofferverklaring en het uitgeoefende spreekrecht indringend verteld. De rechtbank stelt vast dat de verdachte een betekenisvolle rol heeft gehad door minderjarigen via Snapchat aan te sturen en hen naar de plaats delict te rijden. Dat de explosieven niet zijn ontploft, kwam door andere omstandigheden en is niet te danken aan het handelen van de verdachte.

Tijdens de zitting heeft de verdachte zijn spijt betuigd, maar de rechtbank heeft de indruk dat er bij hem weinig tot geen sprake is van inzicht in en besef van zijn handelen. De verdachte lijkt zich niet te kunnen realiseren wat de gevolgen waren geweest als de explosieven daadwerkelijk tot ontploffing waren gekomen. Dit acht de rechtbank ernstig en zorgelijk. De rechtbank vindt een celstraf van 8 jaar passend en geboden. Daarnaast moet de verdachte schadevergoeding aan verschillende benadeelde partijen betalen.