Eiser beriep zich op individuele aansprakelijkheid. Dat is de verantwoordelijkheid van individuele personen voor internationale misdrijven zoals oorlogsmisdrijven, genocide en misdaden tegen de menselijkheid. Individuele aansprakelijkheid wordt toegepast door tribunalen en het Internationaal Strafhof. Het gaat gepaard met een beperking van de functionele immuniteit van jurisdictie. Het kan dus worden gezien als een uitzondering op, of speciale regel voor, functionele immuniteit van jurisdictie.
De rechtbank functioneert in de horizontale relatie tussen staten, waarin het gewoonterechtelijk beginsel van gelijkheid van staten geldt dat ten grondslag ligt aan staatsimmuniteit, en neemt een fundamenteel andere positie in dan de tribunalen en het Internationaal Strafhof. De rechtbank kan individuele aansprakelijkheid alleen toepassen als dat een regel van internationaal gewoonterecht is die voor haar geldt. Dat is niet het geval. De meningen hierover zijn zeer verdeeld en er is ook geen algemene statenpraktijk op dit punt. Naar internationaal gewoonterecht genieten gedaagden immuniteit van jurisdictie. De rechtbank kan dus niet oordelen over de tegen hen ingestelde vorderingen.