In Noord-Brabant liggen Natura 2000-gebieden waar de depositie van stikstof, de hoeveelheid stikstof die uit de lucht op de bodem neerkomt, al gedurende langere tijd te hoog is. Het doel uit het Convenant Stikstof uit 2009 om de depositie van stikstof te verminderen wordt mogelijk niet gehaald. De Provincie heeft nieuwe emissie-eisen in 2017 aangekondigd en wil daarmee de depositie van stikstof in Brabantse Natura 2000-gebieden versneld verminderen.

In het algemeen hebben de veehouders binnen de IOV voldoende tijd gekregen om de verscherpte emissie-eisen te halen. De investeringen kunnen worden gevraagd, omdat ze aansluiten bij economische afschrijvingstermijnen. Bovendien vallen de investeringskosten voor veel veehouders samen met kosten die zij ook zonder de verscherpte eisen moeten maken en kunnen zij een beroep doen op ondersteunende maatregelen. De nieuwe regels grijpen niet onevenredig in op de eigendom van de veehouders en kunnen de toets aan artikel 1 van het Eerste Protocol van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens doorstaan.

De rechtbank maakt daarbij een kanttekening. De Provincie heeft gekozen voor een generieke aanpak met eisen die gelden voor alle Brabantse veehouders. Ook veehouders met stallen op grotere afstand van Natura 2000-gebieden moeten mogelijk zeer hoge investeringen doen. Door de afstand kan het zijn dat de hoge investeringen van die veehouders maar een zeer beperkte milieuwinst opleveren. Als die veehouders geen beroep kunnen doen op compensatie en in hun individuele geval geen mogelijkheid bestaat om van de regels af te wijken, kan dat voor individuele veehouders onevenredig uitpakken. Dat moet in de zaken van de individuele veehouders nog worden beoordeeld.

Inmiddels is met het Coalitieakkoord Brabant en de Ontwerp-wijziging van de IOV te verwachten dat de nieuwe emissie-eisen zullen worden versoepeld. De rechtbank wil daarom eerst van partijen horen of zij nog belang hebben bij de beoordeling van de individuele veehouders en zo ja, hoe zij verder willen procederen.