De rechtbank oordeelt dat eisers er niet in zijn geslaagd te bewijzen dat Max Papilaja en Hansina Uktolseja in de trein van dichtbij zijn doodgeschoten terwijl duidelijk was dat zij geen gevaar meer vormden doordat zij ernstig verwond en ongewapend waren.
Het is niet komen vast te staan dat het dodelijk schot op Max Papilaja door een marinier in de trein is gelost. Meer in het bijzonder is niet komen vast te staan dat dit schot is gelost door de marinier met codenaam 5B, die als enige in de trein op hem geschoten heeft; evenmin is komen vast te staan dat het de marinier met codenaam 2D, die Hansina Uktolseja heeft doodgeschoten, duidelijk was dat zij ernstig verwond en ongewapend was.

Zowel marinier 2D als marinier 5B waren achteraf bezien in de onjuiste, maar oprechte en daardoor verschoonbare veronderstelling dat hun gewelddadige optreden geboden was.

Eisers hebben gesteld dat sprake is geweest van een heimelijke instructie van hogerhand dat geen enkele gijzelnemer mocht overleven. De rechtbank oordeelt dat eisers deze stelling onvoldoende concreet hebben toegelicht, afgewogen tegen dat wat de Staat tegen het bestaan van een dergelijke instructie heeft ingebracht. Daarom zullen geen nadere getuigen meer verhoord worden. 

De officiële schriftelijke geweldsinstructie en de mondelinge toelichting daarop zijn niet onrechtmatig.

Het feit dat de mariniers tijdens de verhoren voornamelijk hebben verklaard over hun eigen optreden en niet over dat van hun collega-mariniers en de stemmen en uitlatingen op de geluidsopnamen niet hebben herkend, biedt onvoldoende steun voor de stelling van eisers dat de getuigenverklaringen van de mariniers ongeloofwaardig en op elkaar afgestemd zijn.

De Rechtbank oordeelt ten slotte dat er onvoldoende grond is om te veronderstellen dat sprake is geweest van ontoelaatbare voorbereiding van de mariniers op hun verhoren.