Eind vorig jaar besliste het Gerechtshof in Den Haag dat de Staat niet verplicht is een groep vrouwen en hun kinderen vanuit Syrië naar Nederland te halen. De Staat hoefde zich daarvoor ook niet in te spannen. De Hoge Raad heeft de beslissing van het Hof in juni 2020 bekrachtigd. De voorzieningenrechter van deze rechtbank heeft kort daarna een zelfde beslissing genomen in een zaak van een gewonde Nederlands-Marokkaanse vrouw. Zij meende dat in haar specifieke situatie de belangenafweging anders zou moeten uitvallen. Daarin werd zij door de voorzieningenrechter echter niet gevolgd.

De eiseres in dit kort geding is van mening dat de belangenafweging in haar geval wel anders moet uitvallen, maar de rechter gaat daar niet in mee. De rechter vindt  de belangen van eiseres wel zeer zwaarwegend en de situatie uiterst schrijnend. De rechter concludeert dat eiseres mogelijk mede onder invloed van haar gebrekkige geestelijke conditie de keuze tot uitreizen heeft gemaakt. Daarnaast wordt aangenomen dat zij vanwege haar slechte psychische en lichamelijke situatie waarschijnlijk nog erger te lijden heeft onder de erbarmelijke omstandigheden in het kamp dan vele anderen.

De rechter vindt de belangen van de Staat echter zo zwaarwegend dat de belangenafweging toch in het voordeel van de Staat moet uitvallen. Er bestaan nog altijd grote risico’s voor de veiligheid van (Nederlandse) ambtenaren, als zij zich naar Noord-Syrië zouden moeten begeven om eiseres uit dat gebied weg te krijgen. Verder zou de Staat daartoe overleg moeten plegen met niet erkende groeperingen en entiteiten in Noord-Syrië. Dat kan niet van de Staat worden gevergd omdat daarmee schade kan ontstaan aan de internationale betrekkingen. Als de situatie in Syrië voldoende verbeterd is dan moet de Staat eiseres wel repatriëren, zo overweegt de rechter nog wel.