De verdachte zegt geen herinneringen te hebben aan 7 maart 2024, behalve dat het 'mistig in zijn hoofd' was. De rechtbank heeft kunnen vaststellen dat hij  op die dag om 06:13 uur de woning van zijn ouders, gelegen aan de Dalfsenstraat, heeft verlaten. Hij heeft uit de woning twee messen en een baksteen meegenomen. Na het verlaten van de woning van zijn ouders heeft hij zijn telefoon vervolgens op het balkon van een andere woning neergelegd. Daarna heeft hij  in het Zuiderpark gewacht totdat zijn voormalige buren, rond 8:00 uur, in hun auto waren gestapt en heeft toen toegeslagen. Hij heeft eerst een steen tegen de auto gegooid, daarna het portier geopend en de vrouw in haar buik gestoken. Nadat de buurman is uitgestapt heeft hij hem in zijn kaak gestoken, waarna hij de vrouw nogmaals heeft gestoken. Daarna is hij weggerend en heeft hij het mes in een prullenbak gegooid.

De verdachte heeft volgens de rechtbank voldoende tijd en gelegenheid gehad om na te denken over zijn voorgenomen daad. Hij handelde weliswaar onder invloed van een psychische stoornis maar heeft doelbewust gehandeld. De rechtbank oordeelt dat wettig en overtuigend is bewezen dat de man met voorbedachte raad heeft gehandeld. De moord en poging tot moord zijn wettig en overtuigend bewezen.

De vraag waarvoor de rechtbank zich gesteld ziet is of aan de man tbs met dwangverpleging moet worden opgelegd, zoals geëist door het Openbaar Ministerie.  Bij de man is de diagnose schizofrenie vastgesteld. De verdachte 'werd bezeten door een schim' zoals hij zelf verklaard heeft. Hij was niet meer in staat om de gevolgen van zijn handelen te overzien. De psychiater en psycholoog schatten het gevaar op herhaling hoog in. De maatregel terbeschikkingstelling met voorwaarden is niet afdoende omdat de man nauwelijks ziektebesef heeft en niet gemotiveerd is om een behandeling te ondergaan. De rechtbank ontslaat de verdachte van alle rechtsvervolging omdat hij ontoerekeningsvatbaar was. Om de maatschappij te beschermen legt de rechtbank hem de maatregel van tbs met dwangverpleging op.

Familieleden en vrienden moeten nu verder zonder hun geliefde echtgenoot, vader, opa en vriend.  Het handelen van de verdachte heeft de nabestaanden ernstig geschokt en hun leven blijvend en ingrijpend veranderd.

De rechtbank oordeelt dat aan de nabestaanden schadevergoedingen moeten worden betaald. Dit betekent dat aan de vrouw een bedrag van ruim 265.000 euro moet worden betaald, aan de dochter bijna 20.000 euro en aan de zoon 17.500 euro.