Volgens de rechtbank was geen sprake van een terroristisch oogmerk. Hiervan is sprake als de verdachte met zijn daden bewust wil bereiken dat (een deel van) de Nederlandse bevolking vrees wordt aangejaagd. De verdachte hield er - ingegeven door zijn paranoïde psychose - radicale en extremistische gedachten op na. Hij leed aan een psychotische stoornis met achtervolgingswanen. Hij werd een steeds vromere moslim om tegenwicht te kunnen bieden aan de duivelsaanbidders die hem achtervolgden. Vanuit zijn paranoïde angst koos hij voor het pad van Allah. De psychische druk werd hem uiteindelijk te veel en dat heeft geleid tot de gebeurtenissen van 5 mei 2018. Zijn daden waren er op gericht om deze duivelsaanbidders te steken/doden en niet op het bewust vrees aanjagen van (een deel van) de Nederlandse bevolking.

De verdachte ontwikkelde al in 2015 psychische problemen en het ging in de loop van de jaren steeds slechter met hem. Zo ging hij eind 2017 al naar de politie om aangifte te doen tegen zijn “achtervolgers”. Zijn huisarts vond dat hij al in januari 2018 psychotisch overkwam. De psychiater van Parnassia stelde in februari 2018 de diagnose dat bij de verdachte sprake was van een onveranderd paranoïde psychotisch toestandsbeeld.
De rechtbank gelooft niet dat de verdachte zijn psychose heeft gespeeld. Zijn wisselende verklaringen hielden verband met zijn stoornis. Anders dan de officieren van justitie, vindt de rechtbank de uitleg van de deskundigen glashelder en overtuigend. Zij zeggen dat bij de verdachte sprake was van weinig tot geen ziekte-inzicht. Dat verklaart de gesprekken van de verdachte met zijn familie waarin hij zei dat hij gaat doen alsof hij waanbeelden heeft, terwijl het geen waanbeelden zijn, maar het van God komt. De rechtbank stelt dan ook vast dat de verdachte zijn daden heeft gepleegd onder invloed van zijn psychotische stoornis en zijn handelen volledig door deze stoornis werd bepaald.