Ruim twee maanden verzweeg de man voor iedereen wat hij al die tijd al wist: zijn vriendin was dood en hij had haar lichaam in het water gegooid. Pas toen het lichaam werd opgedoken vertelde de man dat hij haar in het water had gegooid nadat zij na een ruzie tussen hen opeens dood was. Hij bekende toen dat hij haar met een mes in de borst had gestoken, maar zei dat hij dat pas deed nadat hij dacht dat zij was overleden. Hij stak haar in de borst, zodat zij in het water niet zou komen bovendrijven. Hij zou haar dus niet met opzet om het leven hebben gebracht en van moord en doodslag vrijgesproken moeten worden.

De rechtbank gelooft dit verhaal niet. Het is niet logisch en bovendien klopt zijn verhaal helemaal niet met de conclusies van de arts van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI). Die stelt onomwonden dat de vrouw is gestorven door messteken in haar hart en longen en dat die zijn toegebracht toen zij nog leefde.

Omdat niet blijkt dat de man de dood van zijn vriendin tevoren heeft gepland wordt hij vrijgesproken van moord. Wel wordt hij veroordeeld voor doodslag en voor het wegmaken van haar lichaam.

De man heeft diverse psychische problemen die kunnen leiden tot geweldsuitbarstingen. De rechtbank vindt dan ook dat de kans op gevaarlijke situaties voor de samenleving groot is. Daarom moet de man behandeld worden. Omdat hij dat niet wil en de kans niet groot is dat hij behandeld wordt als alleen een gevangenisstraf wordt opgelegd, legt de rechtbank hem tien jaar cel en tbs met dwangverpleging op.

Ten slotte moet de man de begrafeniskosten betalen aan de zus van het slachtoffer.