De man heeft verklaard dat hij ruzie kreeg met zijn vriendin, nadat zij hem had verteld dat zij was vreemdgegaan. Uit woede heeft hij haar tien keer met een mes gestoken, in haar hals, wang en borst. Zij heeft geprobeerd het bloeden te stelpen door de ceintuur van haar badjas om haar hals te doen. Toen zij daarop tegen de man zei dat haar familie hem hiervoor wel wat zou aandoen, ontstak hij weer in woede en heeft hij haar met de ceintuur gewurgd.

De rechtbank kan niet vaststellen dat de man met voorbedachte raad heeft gehandeld. De rechtbank ziet aanwijzingen dat de man juist impulsief handelde, zonder van te voren na te denken over wat hij het slachtoffer zou aandoen. Daarom vindt de rechtbank doodslag bewezen, en niet moord.

De man heeft het slachtoffer het leven ontnomen en haar nabestaanden onherstelbaar leed aangedaan. Het is niet voor te stellen welke doodsangsten het slachtoffer in de laatste minuten van haar leven heeft uitgestaan en welke pijn zij heeft moeten doorstaan. De rechtbank vindt daarom een gevangenisstraf van 14 jaar in principe passend.

Volgens de psychiater en de psycholoog die de man hebben onderzocht, kan de man door zijn verstandelijke beperkingen niet goed omgaan met stress en spanning. Emoties hopen zich bij hem op, tot het komt tot een onbeheersbare woede-uitbarsting. Hij heeft hier al sinds zijn jeugd last van en dit speelde ook ten tijde van het delict. De rechtbank is daarom van oordeel dat de man verminderd toerekeningsvatbaar is. Dat betekent dat de gevangenisstraf lager uitvalt, namelijk 10 jaar.

De rechtbank vindt dat de man na zijn gevangenisstraf intensief moet worden behandeld, om te voorkomen dat hij in herhaling zou vallen en om de samenleving te beschermen. Daarom legt de rechtbank hem ook tbs met dwangverpleging op. Daarnaast moet de man aan de moeder van het slachtoffer bijna 40.000 euro schadevergoeding betalen.