De kinderen hebben afzonderlijk van elkaar gedetailleerd en consistent verklaard over het geweld dat hun ouders de afgelopen jaren tegen hen hebben gebruikt. De verklaringen komen op specifieke en belangrijke onderdelen met elkaar overeen. Mede door die verklaringen kan de rechtbank vaststellen dat de ouders gedurende tien jaar hun kinderen hebben mishandeld, waarbij thuis een waar schrikbewind heerste. Tegenspraak werd niet geduld en in enkele gevallen werd ongehoorzaamheid met een langdurige afranseling bestraft. Hierbij werd een riem, soms met de gesp, een ijzeren roede of stok gebruikt. In het huis is een ijzeren kledingroede is gevonden. Daarvan was volgens één van de kinderen een stuk afgebroken door het vele slaan. 

De kinderen hebben specifiek over de mishandeling op 12 augustus 2024 verklaard. De dochter was die dag, zonder toestemming, met vriendinnen op stap. Haar moeder liet haar door de telefoon weten dat zij bij thuiskomst een “African beating" door haar vader kon verwachten. Toen de dochter thuiskwam heeft de vader haar meermalen met de kledingroede op haar lichaam  geslagen en daarbij ook geprobeerd om haar op het hoofd te raken. Hij sloeg hard en minutenlang. Moeder was bij dit incident aanwezig en moedigde de vader zelfs aan om harder te slaan. Vader mocht pas stoppen als de dochter zou gaan huilen.

De vader heeft verklaard dat hij in Nigeria op een gelijke wijze door zijn ouders is opgevoed en is behandeld.

De rechtbank oordeelt dat de vader en moeder zich schuldig hebben gemaakt aan mishandeling van hun kinderen door ze meermalen te slaan en te schoppen. Op 12 augustus  2024 hebben ze de aanmerkelijke kans in het leven geroepen dat hun dochter zwaar letsel zou oplopen. De vader had zijn dochter met die roede kunnen raken op kwetsbare delen, zoals de ogen, de slaap of rondom vitale delen zoals organen, mogelijk met blijvend letsel als gevolg. Dat deze afranseling van tevoren door de moeder werd aangekondigd, toont aan dat de ouders een nauwe en bewuste samenwerking hebben gehad waarbij beiden een substantiële rol hadden.

De rechtbank noemt het extra kwalijk dat de moeder de vader soms aanmoedigde om harder te slaan, om de kinderen aan het huilen te brengen. De mishandelingen hebben in de eigen woning plaatsgevonden, terwijl dit juist bij uitstek de plek is waar kinderen zich veilig en geborgen moeten kunnen voelen. Bij twee kinderen is geconstateerd dat zij onder de blauwe plekken zaten. De jongere dochter werd minder hard en minder vaak geslagen, maar is wel vanaf haar vroegste jaren geconfronteerd met de mishandeling van haar broer en oudere zus. Dergelijke mishandelingen horen in de opvoeding van kinderen op geen enkele manier thuis. Kinderen ondervinden hierdoor immers op de lange termijn ernstige psychische klachten.

Dat de vader in Nigeria op een gelijke wijze door zijn ouders is opgevoed is tragisch,  maar doet aan het voorgaande niets af. De rechtbank rekent het hem zwaar aan dat hij zich op geen enkel moment rekenschap heeft gegeven van de ernst van zijn handelen. Ook op de zitting heeft hij nauwelijks besef laten zien van zijn fouten. Dit klemt te meer aangezien het gezin al jaren in Nederland verblijft, waar dergelijke mishandelingen strafbaar zijn. Bovendien waren beide ouders in 2014 al gewaarschuwd tijdens een gesprek hierover op school.