De slachtoffers in deze zaak zijn allemaal mannen die zich hadden aangemeld op een erotisch contact gerichte dating- of chatsite. De verdachten hadden van tevoren informatie over de mannen opgezocht op sociale media of andere open bronnen op het internet. Die informatie ging bijvoorbeeld over wie hun familieleden, vrienden of collega's waren. De mannen dachten aanvankelijk dat ze contact met een vrouw kregen. Deze vrouw stelde aan hen voor om erotische foto's en video's uit te wisselen. Wanneer ze dat deden, kregen zij bericht dat een geldbedrag moest worden betaald om te voorkomen dat het beeldmateriaal zou worden doorgestuurd naar die vrienden, familieleden of collega's.

De conversaties met de verschillende slachtoffers hadden ongeveer eenzelfde verloop. Vrijwel direct nadat de slachtoffers erotisch beeldmateriaal van zichzelf hadden verstrekt, sloeg de toon aan de zijde van de 'vrouw' om. De 'vrouw' gebruikte in alle gevallen vrijwel exact dezelfde bewoordingen. Het geld dat werd verkregen door deze praktijken werd vrij snel (doorgaans binnen enkele minuten of uren) daarna contant opgenomen, waarbij gebruik werd gemaakt van bankrekeningen van katvangers. 

De rechtbank oordeelt dat alle vier de verdachten zich schuldig hebben gemaakt aan deelname aan een criminele organisatie. De vier hadden een specifieke werkwijze waarbij meerdere personen waren betrokken die elk een eigen rol vervulden, vindt de rechtbank.

Twee verdachten hebben zich daarnaast schuldig gemaakt aan oplichting en afpersing. Dit blijkt volgens de rechtbank uit de timing en bewoordingen van de berichten die deze twee verdachten hebben gestuurd. De twee andere verdachten worden vrijgesproken van oplichting en afpersing. In het dossier zitten weliswaar berichten waaruit blijkt dat ze zich hebben beziggehouden met de financiële afwikkeling van de oplichting en afpersing, maar op basis van die berichten kan de rechtbank niet vaststellen dat de betreffende verdachten wisten van de oplichting en afpersing zelf.

De vier verdachten worden veroordeeld tot een gevangenisstraf, waarbij het onvoorwaardelijke deel van de gevangenisstraf gelijk is aan de duur van het voorarrest. De verdachten nu, jaren later, terug naar de gevangenis sturen, acht de rechtbank niet opportuun. Daarnaast krijgen alle verdachten een voorwaardelijke celstraf van 90 dagen. Dit moet een stok achter de deur zijn zodat ze niet opnieuw de fout in gaan. Ook worden de verdachten veroordeeld tot taakstraffen van 180 tot 200 uur en moeten zij het door hen wederrechtelijk verkregen voordeel terugbetalen. Het gaat om bedragen van 2.250 tot 15.000 euro.