De man verklaarde dat hij handelde uit zelfverdediging. Het slachtoffer zou samen met een aantal anderen zijn chalet zijn binnengekomen en zijn neef hebben aangevallen. De man pakte toen een mes van het aanrecht en om zichzelf te verdedigen hield hij het mes in zijn hand bij zijn hoofd. De man verklaarde dat hij toen mogelijk het slachtoffer heeft geraakt met het mes.

De rechtbank verwerpt het beroep op noodweer. Verschillende getuigen verklaarden dat het steekincident zich buiten op straat afspeelde. De rechtbank ziet in het dossier verder ook geen aanknopingspunt dat het door de man geschetste scenario zou kunnen kloppen.

Het Openbaar Ministerie verweet de man ook dat hij de broer van het slachtoffer in de bil stak, wat volgens het Openbaar Ministerie een poging tot zware mishandeling oplevert. De rechtbank spreekt de man hiervan vrij. Dat hij de broer stak staat voldoende vast, maar het dossier bevat geen gegevens op basis waarvan de conclusie gerechtvaardigd zou zijn dat de broer hierdoor zwaar lichamelijk letsel had kunnen oplopen.

De rechtbank veroordeelt de man tot een gevangenisstraf van 11 jaar, met aftrek van de tijd die hij in voorarrest heeft gezeten. De rechtbank rekent de man aan dat hij het slachtoffer het meest fundamentele recht waarover de mens beschikt heeft ontnomen: het recht op leven. Ook bracht dit voor de nabestaanden van het slachtoffer onherstelbaar leed en verdriet. Leven met de wetenschap dat het slachtoffer nooit meer terugkomt doet veel pijn.

Naast het brengen van persoonlijk leed, schokt een dergelijke doodslag de rechtsorde ernstig en zorgt het ook buiten de directe omgeving van het slachtoffer angst en gevoelens van onveiligheid. 

Tot slot moet de man de vader en moeder allebei 17,5 duizend euro aan schadevergoeding betalen.  De partner van het slachtoffer krijgt ruim 40 duizend euro en de dochter van het slachtoffer ruim 28 duizend euro aan schadevergoeding.