Vlak na nieuwjaar gooide de dader een baksteen en daarna brandend vuurwerk door de winkelruit van een Afrikaanse supermarkt in Nijmegen. Het vuurwerk ging af en in de winkel ontstond brand. Meerdere goederen in de winkel hadden brandschade. In de bovenliggende woningen waren tijdens de brand personen aanwezig. Zij moesten worden geëvacueerd. De rechtbank vindt dat er gevaar voor goederen en levensgevaar was door de brand.

Een politieagent die vrijaf had zag de dader de brand stichten en ging achter hem aan. De dader ontkwam, maar de politieagent wist in een worsteling zijn schoenen te bemachtigen. De rechtbank vindt bewezen dat de man uit Nijmegen de brand heeft gesticht. In de schoen werd DNA aangetroffen van hem. De alternatieve verklaring die de man hierover aflegde, vindt de rechtbank niet aannemelijk. De ouders van de man waren eigenaar van de supermarkt. Het is onduidelijk gebleven waarom de man de brand stichtte.

De man riep met zijn handelingen groot en levensbedreigend gevaar voor anderen in het leven. Het stichten van brand in de nabijheid van personen, woningen, winkels, of goederen kan leiden tot buitengewoon ernstige gevolgen. Een brandstichting maakt over het algemeen een grote indruk op slachtoffers en buurtbewoners en veroorzaakt bij hen een gevoel van onveiligheid. Slachtoffers van dit soort ernstige delicten ondervinden daar vaak nog jarenlang last van en de herinnering hindert hen in hun dagelijks bestaan. De man leverde met zijn handelen een bijdrage aan het ontstaan en vergroten van de maatschappelijke onrust.

Kijkend naar de ernst van de brandstichting vindt de rechtbank een gevangenisstraf van 30 maanden passend en geboden en legt dit daarom aan de man op. Voor een deels voorwaardelijke straf ziet de rechtbank - anders dan de officier van justitie - geen aanleiding.