Vanaf eind 2023 tot en met februari 2024 werden er veel auto-inbraken en één poging daartoe gepleegd in een aantal wijken in Arnhem, Velp, Deventer, Laren en Rozendaal, waarbij opvallende overeenkomsten te zien waren. Kenmerkend voor de inbraken was dat telkens werd ingebroken in auto's van het merk BMW en Mini. De politie startte – na een eerdere aanhouding – een onderzoek naar het duo, waarbij onder andere een peilbaken onder hun auto werd geplaatst. De politie hield de mannen op 26 februari 2024 na een auto-inbraak in Arnhem opnieuw aan.

De werkwijze die bij de inbraken werd toegepast was steeds het verbreken van het raam van het bestuurdersportier en bij de inbraken stal het duo het stuur, navigatiesysteem dan wel de boordcomputer van de BMW's en Mini's. Kenmerkend voor de auto-inbraak van 26 februari 2024 was dat op camerabeelden in de directe omgeving van de plaats delict twee mannen te zien waren, waarvan de één aanzienlijk langer is dan de ander en waarbij de kortere man een schoudertas droeg. 

Uit de bewijsmiddelen bleek daarnaast dat deze mannen zich in de wijk op de fiets verplaatsten. In de auto waar de mannen ook gebruik van maakten is daarnaast schoudertas gevonden, waarin diverse gereedschappen zaten die bruikbaar zijn voor het plegen van auto-inbraken via de methode die de mannen hanteerden.

De rechtbank oordeelt dat het bewijsmateriaal voor de inbraak van 26 februari 2024 op essentiële punten zodanige overeenkomsten vertoont met het bewijsmateriaal voor een aantal andere inbraken, dat sprake is van een specifiek en herkenbaar patroon. De rechtbank oordeelt verder dat – kijkend naar de werkwijze en aanvullende bewijsmiddelen – ook meerdere andere inbraken bewezen kunnen worden.

De mannen maakten zich binnen een tijdsbestek van nog geen vier maanden op verschillende momenten samen schuldig aan in totaal 16 auto-inbraken, een poging daartoe en van vier diefstallen. De inbraken werden op zeer geraffineerde en professionele wijze uitgevoerd. De rechtbank vindt dat deze 21 delicten bewezen kunnen worden verklaard, waarvan een deel mede aan de hand van de specifieke omschrijving en werkwijze van de mannen. 

Uit het dossier blijkt dat in deze zaak sprake is van mobiel banditisme. Zo waren de mannen blijkens vluchtgegevens (steeds) tijdelijk in Nederland en hebben ze verder geen binding met Nederland. Ze gingen professioneel en planmatig te werk bij hun enige doel, namelijk het veelvuldig stelen van onderdelen van specifieke auto's in Nederland. Dit had grote gevolgen voor de slachtoffers en veroorzaakte grote economische schade. De diefstallen in deze zaak zorgden niet alleen voor forse materiële schade, maar ook voor veel overlast. De mannen namen daarnaast geen enkele verantwoordelijkheid voor de delicten die zij pleegden. 

De rechtbank vindt het dan ook van belang dat vanuit de strafmaat een signaal uitgaat dat deze vorm van criminaliteit door de Nederlandse samenleving zwaar wordt aangerekend. De rechtbank legt aan de mannen – die allebei eerder in Duitsland werden veroordeeld voor vermogensdelicten – een gevangenisstraf van 5 jaar op. De auto, de fietsen en het gereedschap waarvan de mannen gebruikmaakten verklaart de rechtbank verbeurd. 

Tot slot moeten de mannen vier slachtoffers schadevergoeding betalen.  Het gaat hierbij om een bedrag van in totaal bijna 2.300 euro.