Op 1 augustus 2023 trof de politie een man dood aan in zijn woning in Nijmegen. Hij had twee messteken in zijn borst en in zijn buik, waaraan hij is overleden. De politie hield hiervoor een 58-jarige man aan die regelmatig bij het slachtoffer in zijn woning verbleef. 

De 58-jarige man was ook in de woning toen de messteken bij het slachtoffer werden toegebracht. De man bleef tijdens het onderzoek en de zitting bij de rechtbank volhouden dat het slachtoffer zichzelf had gestoken en dus in zijn bijzijn zelfmoord pleegde. De rechtbank vindt het door de man geschetste scenario niet geloofwaardig en komt tot de conclusie dat hij het slachtoffer twee keer met een mes stak met de bedoeling om hem te doden. 

In het dossier zijn aanwijzingen te vinden dat het slachtoffer periodes kende waarin hij levensmoe was en euthanasie wilde. Dit was echter niet het beeld dat door de hulpverlening en de buurtbewoners met wie hij de laatste tijd veel omging werd geschetst. Zij gaven aan dat het de laatste tijd psychisch juist een stuk beter met het slachtoffer ging. Ondanks dat bleek de 58-jarige man overtuigd van zijn verhaal dat het slachtoffer in zijn bijzijn zelfmoord pleegde, omdat hij uit het leven wilde stappen.

De rechtbank vindt deze verklaring van de man ongeloofwaardig. De man legde tijdens het onderzoek wisselende verklaringen af over wat er zich nou precies in de woning van het slachtoffer zou hebben afgespeeld. Zo ontkende hij belangrijke gebeurtenissen, kon hij zich gebeurtenissen niet meer herinneren en paste zijn verklaring meerdere keren aan aan de stand van het onderzoek. 

De rechtbank vindt de verklaring van de 58-jarige man met name niet geloofwaardig omdat hij geen hulp inschakelde voor het slachtoffer, maar in de plaats daarvan op de vlucht sloeg. De man was bang dat hij de schuld zou krijgen van dat hij het slachtoffer zou hebben gestoken. Ondanks dat was hij ervan overtuigd dat het slachtoffer nog leefde toen hij de woning verliet. Als het slachtoffer zichzelf daadwerkelijk had gestoken, had hij dit wellicht zelf nog bij leven kunnen bevestigen. Hulp bieden was in deze situatie hoe dan ook de enige aangewezen reactie. Dit geldt eens te meer nu de man meerdere keren verklaarde dat hij van het slachtoffer hield. 

De rechtbank vindt het zeer ernstig dat de 58-jarige man degene die hem in huis had genomen en van wie hij zei te houden doodde in zijn eigen woning. De man ontnam het slachtoffer hiermee zijn meest kostbare bezit - zijn leven - op een plek waar iedereen zich bij uitstek veilig zou moeten kunnen voelen. Door het standpunt in te nemen dat het slachtoffer zelfmoord zou hebben gepleegd, vertroebelde de man de herinnering aan het slachtoffer en bracht hiermee de nabestaanden nog meer leed toe. 

Kijkend naar de psychische problematiek die bij de man is vastgesteld en het grote gevaar dat hij vormt voor de samenleving door het risico op het opnieuw plegen van delicten, vindt de rechtbank de oplegging van een tbs-maatregel met dwangverpleging noodzakelijk. Volgens de rechtbank is naast het opleggen deze maatregel – kijkend naar straffen die in soortgelijke zaken worden opgelegd en het feit dat het niet de verwachting is dat de opgelegde tbs-maatregel kortdurend zal zijn - een gevangenisstraf van 8 jaren passend en geboden.